Ciągłość zasilania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ciągłość zasilania (ang. continuity of supply) – zdolność sieci przesyłowej i rozdzielczej do zapewnienia uzgodnionej wielkości dostawy lub odbioru energii elektrycznej o określonej jakości i niezawodności. Ciągłość dostaw i odbioru energii związana jest ze zbilansowaniem podaży mocy ze źródeł wytwórczych i z innych sieci z zapotrzebowaniem podmiotów przyłączonych do sieci. Ciągłość dostaw i odbioru energii przedsiębiorstwo sieciowe zapewnia przez utrzymanie odpowiednich rezerw i odpowiedniej struktury sieci.

Ciągłość zasilania sieci zależy zarówno od parametrów zawodnościowych poszczególnych jej elementów, jak i od układu zasilania.

Ciągłość zasilania jest jednym z podstawowych parametrów charakteryzujących jakość obsługi odbiorców energii elektrycznej. Wynika to głównie ze wielkości kosztów będących konsekwencją niedostarczenia energii, które ponoszone są przez odbiorców w rezultacie przerw w zasilaniu – zwłaszcza przerw niezapowiedzianych.

Wskaźniki ciągłości zasilania[edytuj | edytuj kod]

Wskaźniki ciągłości dostaw energii mogą być wyznaczane dla całego kraju, regionu, dla operatora sieci, obwodu zasilającego czy indywidualnego odbiorcy. Ze względu na odmienny charakter i konfiguracje sieci przesyłowej do opisu ilościowego ciągłości dostaw energii w tej sieci stosowane inne wskaźniki są ni. w sieci dystrybucyjnej. Najczęściej stosowane wskaźniki charakteryzujące ciągłość dostaw energii w sieci przesyłowej to:

  • AIT (Average Interruption Time) - średni czas przerwy
  • AIF (Average Interruption Frequency) - średnia częstość przerw
  • AID (Average Interruption Duration)
  • SARI (System Average Restoration Index)

Najczęściej stosowane wskaźniki ciągłości dostaw energii dla sieci dystrybucyjnej:

  • SAIDI (System Average Interruption Duration Index)
  • SAIFI (System Average Interruption Frequency Index)
  • CAIDI (Customer Average Interruption Duration Index)

Mimo dostrzegalnej potrzeby ujednolicania wskaźników dla celów porównawczych stosowane są też inne wskaźniki różniące się nieco sposobem wyznaczania i normalizacji bądź zakresem zastosowania takie jak:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Strojny J., Strzałka J.: Elektroenergetyka: Obsługa i eksploatacja urządzeń, instalacji i sieci, Wyd. EUROPEX, Kraków 2003.
  • I Krajowy raport benchmarkingowy nt. jakości dostaw energii elektrycznej do odbiorców przyłączonych do sieci przesyłowych i dystrybucyjnych - PDF