Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej w Raciborzu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej
Ilustracja
Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Racibórz

Typ cmentarza

wojskowy

Data otwarcia

1946

Położenie na mapie Raciborza
Mapa konturowa Raciborza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej”
Położenie na mapie powiatu raciborskiego
Mapa konturowa powiatu raciborskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej”
50°05′50″N 18°12′48″E/50,097139 18,213417
Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz Żołnierzy Armii Czerwonej – wojskowy cmentarz żołnierzy Armii Czerwonej poległych w Raciborzu i okolicach pod koniec II wojny światowej. Zlokalizowany jest na terenie niewielkiego parku w okolicy ulicy Reymonta i rzeki Odry, w Raciborzu, w Polsce.

Cmentarz poświęcony jest żołnierzom Armii Czerwonej, którzy polegli w 1945 roku w walkach w Raciborzu i okolicach. Śmierć w okolicach Raciborza poniosło wówczas około 1000 radzieckich żołnierzy[1]. Ich groby otoczyli opieką członkowie działającego w Raciborzu od 8 października 1945 roku Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W 1946 roku towarzystwo wraz z Milicją Obywatelską założyło cmentarz żołnierzy radzieckich[2]. Położony jest on w niewielkim parku nad Odrą, przy ulicy Reymonta. Dawniej park ten był własnością firmy Doms. W 1911 roku jej ówczesny właściciel, Franciszek Doms podarował park miastu w 100-lecie istnienia przedsiębiorstwa[3]. Na cmentarzu w 14 mogiłach spoczywają szczątki 348 żołnierzy[4]. W centralnym punkcie cmentarza znajduje się pomnik żołnierzy Armii Czerwonej. W maju 2014 roku stał się on ofiarą chuligańskiego ataku[5]. Zniszczone zostały wówczas cztery tablice. Incydent wywołał protesty ambasady Rosji w Warszawie oraz konsulatu generalnego Rosji w Krakowie[6]. Tradycją jest składanie kwiatów pod pomnikiem w rocznicę zakończenia walk o Racibórz (31 marca)[7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Radosław Niklewicz: Społeczeństwo a władza na ziemi raciborskiej w latach 1945-1947. Racibórz: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu, 2008, s. 41. ISBN 978-83-60730-16-4. (pol.).
  2. ↑ red. Jan Kantyka: Raciborz: Zarys rozwoju miasta. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1981, s. 201. ISBN 83-216-0140-5. (pol.).
  3. ↑ 100 lat Domu Polskiego Strzecha. www.goraciborz.pl, 29 września 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  4. ↑ Radosław Niklewicz: Społeczeństwo a władza na ziemi raciborskiej w latach 1945-1947. Racibórz: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu, 2008, s. 42. ISBN 978-83-60730-16-4. (pol.).
  5. ↑ Pamięć o „wyswobodzicielach” rozbita na kawałki. www.nowiny.pl, 20 maja 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  6. ↑ Rosyjskie MSZ żąda ukarania sprawców zniszczenia tablic. www.nowiny.pl, 21 maja 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  7. ↑ RACIBÓRZ. „Wojsko Ludowe”. nr 5/19, s. 35, lipiec 1998. Związek Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. ISSN 1426-6741. (pol.). 
  8. ↑ Delegacje na cmentarzu krasnoarmiejców. www.naszraciborz.pl, 31 marca 2009. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cmentarz_Żołnierzy_Armii_Czerwonej_w_Raciborzu&oldid=72640341”