Cordylus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cordylus
Laurenti, 1768[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – C. tropidosternum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Nadrodzina

Scincomorpha

Rodzina

szyszkowcowate

Podrodzina

Cordylinae

Rodzaj

Cordylus

Typ nomenklatoryczny

Lacerta cordylus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

22 gatunki – zobacz opis w tekście

Cordylusrodzaj jaszczurek z podrodziny Cordylinae w obrębie rodziny szyszkowcowatych (Cordylidae).

Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki zamieszkujące suche sawanny południowo-wschodniej Afryki (Etiopia, Demokratyczna Republika Konga, Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia, Angola, Namibia, Botswana, Zimbabwe, Mozambik, Eswatini, Lesotho i Południowa Afryka)[4][5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1768 roku austriacki przyrodnik i zoolog Josephus Nicolaus Laurenti w publikacji własnego autorstwa poświęconej medycznym i zoologicznym opisom gadów[1]. Gatunkiem typowym jest (absolutna tautonimia) szyszkowiec zwyczajny (C. cordylus).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Cordylus: gr. κορδυλη kordulē ‘guz, nabrzmiałość’[6].
  • Zonurus: gr. ζωνη zōnē ‘opaska’[7]; -ουρος -ouros ‘-ogonowy’, od ουρα oura ‘ogon’[8]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lacerta cordylus Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Stanleya i współpracowników (2011) wykazała, że gatunki tradycyjnie zaliczane do rodzaju Cordylus nie tworzą kladu, który nie obejmowałby również gatunków z rodzajów Chamaesaura i Pseudocordylus. W związku z tym autorzy wydzielili z rodzaju Cordylus nowe rodzaje Smaug, Ninurta, Ouroborus, Karusasaurus i Namazonurus, a także wskrzesili opisany w 1838 r. rodzaj Hemicordylus[9]; w takim ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b J.N. Laurenti: Specimen Medicum, Exhibens Synopsin Reptilium Emendatum cum Experimentis Circa Venena et Antidota Reptilium Austriacorum. Viennae: Joan. Thom. nob. de Trattnern, 1768, s. 41. (łac.).
  2. J.L. Gronovius: Zoophilacium Gronovianum: exhibens animalia quadrupeda, amphibia, pisces, insecta, vermes, mollusca, testacea, et zoophyta. Cz. 1. Lugduni Batavorum: Apud Theodorum Haak et Socium et Samuelem et Johannem Luchtmans, 1763, s. 13. (łac.).
  3. B. Merrem: Versuch eines Systems der Amphibien. Marburg: J.C. Kreiger, 1820, s. 13, 57. (niem.).
  4. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Cordylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-24]. (ang.).
  5. R. Midtgaard: Cordylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-24]. (ang.).
  6. Jaeger 1959 ↓, s. 66.
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 287.
  8. Jaeger 1959 ↓, s. 276.
  9. Edward L. Stanley, Aaron M. Bauer, Todd R. Jackman, William R. Branch i P. Le Fras N. Mouton. Between a rock and a hard polytomy: Rapid radiation in the rupicolous girdled lizards (Squamata: Cordylidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 58 (1), s. 53–70, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2010.08.024. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]