Cunninghamia konishii
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Cunninghamia konishii | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Cunninghamia konishii Hayata Gard. Chron. III, 43: 194 1908[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Cunninghamia konishii – gatunek drzewa z rodziny cyprysowatych. Przez długi czas gatunek uważany był za endemiczny dla Tajwanu, jednak potwierdzony został także z chińskiej prowincji Fujian oraz z obszarów na północnym pograniczu Laosu i Wietnamu. Rośnie w rozproszeniu w górskich lasach iglastych lub tworzy czyste drzewostany na terenach górskich, od 600 do 2200 m n.p.m. Nazwa gatunkowa upamiętnia japońskiego botanika – Noriaki Konishiego, który w 1906 zebrał materiał zielnikowy, który stał się typem nomenklatorycznym gatunku. Gatunek nie jest tak rozpowszechniony w uprawie jak gatunek siostrzany (stroigła chińska) ze względu na mniejszą odporność na mróz (wymaga 9 strefy mrozoodporności)[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewa o pędach rozgałęzionych okółkowo (u młodych okazów), później nieregularne. Osiągają 50 m wysokości, a ich pień 2,5 m średnicy. Boczne gałązki z czasem zasychają i są odrzucane[6]. Pień pokryty jest jasno czerwonobrązową, łuskowatą korą[5].
- Liście
- Wąsko lancetowate, sztywne, ułożone na pędach skrętolegle, gęsto, na brzegach drobno piłkowane, pośrodku zwykle nieco wygięte. Żywe przez 5 lat lub nieco dłużej, potem zasychają. Liście są nieco woskowane, dzięki czemu listowie ma nieco niebieskawy odcień. Liście osiągają 1,5–2 cm długości i 1,5–2,5 mm szerokości[5].
- Organy generatywne
- Rośliny jednopienne. Strobile męskie kotkowate, długości do 2,5 cm, skupione są po 14–16 na końcach gałązek. W każdym strobilu znajduje się od 30 do 100 skrętolegle wyrastających łuskowatych mikrosporofili. Łuski mają kształt trójkątno-owalny, są piłkowane i zawierają po 3 kuliste worki pyłkowe. Szyszki żeńskie owalne ze skórzastymi, sztywnymi, trójkątnymi łuskami, na brzegach piłkowanymi i kolczasto zakończonych na szczycie. Szyszki mają 2–2,5 cm długości i 1,5–2 cm szerokości. Wyrastają pojedynczo lub rzadko skupione po kilka. Na szczycie często przerastają dalej rosnącym, ulistnionym pędem[6][5].
- Nasiona
- Rozwijają się po 3 na łuskach nasiennych, nieco spłaszczone, po bokach z wąskimi skrzydełkami. Mają ok. 6 mm długości[6][5].
- Rośliny podobne
- Drugi z gatunków w obrębie rodzaju (stroigła chińska) ma wyraźnie większe liście (powyżej 3 cm długości i 3 mm szerokości) oraz szyszki (powyżej 2,5 cm długości)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Cunninghamia. [w:] The Plant List [on-line]. The Kew Gardens i in.. [dostęp 2011-11-17]. (ang.).
- ↑ Cunninghamia konishii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e f James E. Eckenwalder: Conifers of the world: the complete reference. Timber Press, 2009, s. 209-210.
- ↑ a b c John Silba: Encyclopaedia Coniferae. Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 58, seria: Phytologia Memoroirs VIII.