Przejdź do zawartości

Cykl peryglacjalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Cykl peryglacjalny - cykl geomorfologiczny przebiegający w warunkach zimnego klimatu poza lodowcami lub lądolodami.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Głównym procesem rzeźbotwórczym jest tu spełzanie zwietrzeliny (soliflukcja) po zamarzniętym podłożu pod wpływem jej powierzchniowego odmarzania oraz działalność wód roztopowych. Formy wytworzone w cyklu peryglacjalnym określa się jako formy peryglacjalne. Okres, w którym przebiega cykl peryglacjalny używa się błędnie w znaczeniu krajobrazu z zachowanymi niektórymi cechami rzeźby peryglacjalnej. Powinno się go stosować wyłącznie do terenu, w którym aktualnie rozwijają się procesy peryglacjalne, czego warunkiem jest sąsiedztwo lodowca, skąpa i przeważnie tundrowa roślinność, a przede wszystkim zimny klimat.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985. ISBN 83-02-00870-2.