Czesław Wądolny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Wądolny
kanonik, archiprezbiter, infułat
Ilustracja
ks. Czesław Wądolny (przed 1910)
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1859
Mucharz

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1925
Kraków

Miejsce pochówku

Cmentarz Rakowicki w Krakowie

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1881

Czesław Wądolny (ur. 25 stycznia 1859 w Mucharzu, zm. 23 czerwca 1925 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1859 w Mucharzu[1]. Ukończył naukę w gimnazjum w Wadowicach[1]. Następnie odbywał studia teologiczne w Tarnowie, na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i na Frintaneum w Wiedniu[1].

W 1881 otrzymał sakrament święceń kapłańskich. Po powrocie do Krakowa został sekretarzem kardynała Albina Dunajewskiego[1]. Potem był notariuszem kurii książęco-biskupiej[1]. 9 grudnia 1886 otrzymał stopień doktora na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy pt. De fide Hebraeorum de immortalitate animae et de resurrectione corporum[2].

Został wikariuszem parafii Wszystkich Świętych w Krakowie[1]. W 1901 został kanonikiem kapituły krakowskiej, a później otrzymał godność scholastyka[1]. Przed 1918 został też prałatem domowym Ojca św.[3]. W 1906 obchodził w Krakowie ćwierćwiekowy jubileusz kapłaństwa[4]. Po śmierci Franciszka Symona od 1918 do 1925 był proboszczem (archiprezbiterem) Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie przy katedrze mariackiej[1].

Zdjęcie grobu

Do 14 maja 1920 pełnił funkcję Starszego w Arcybractwie Miłosierdzia w Krakowie (zastąpiony przez Karola Drozdowskiego)[5]. Był fundatorem ochronki w rodzinnej wsi.

Zmarł 23 czerwca 1925[1]. Został pochowany w grobowcu archiprezbiterów Bazyliki Mariackiej na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]