DCX

DCX (ang. Direct Current Experiment) – amerykańskie urządzenie doświadczalne zlokalizowane w Oak Ridge National Laboratory, do prowadzenia badań nad możliwościami urzeczywistnienia kontrolowanej reakcji termojądrowej, działające w latach 50. XX wieku.

Było to urządzenie typu otwartej pułapki magnetycznej. Między dwoma zwierciadłami magnetycznymi, w obszarze pola magnetycznego o dużym natężeniu wytwarzane było w atmosferze par węgla silne wyładowanie łukowe (o natężeniu ok. 300 A). Wiązka molekularnych jonów deuteru o energii 600 keV wprowadzana była prostopadle do linii stałego pola magnetycznego, a przechodząc przez łuk ulegała częściowej dysocjacji. W wyniku dysocjacji molekularnego jonu powstawał jon i obojętny atom deuteru lub dwa jony deuteru i elektron. Ponieważ masa każdego z powstałych jonów jest równa połowie masy jonu molekularnego, promienie krzywizny ich torów były dwukrotnie mniejsze i mogły one być utrzymywane w polu magnetycznym w czasie kilkudziesięciu milisekund, a wytwarzana w ten sposób plazma osiągała gęstość 8ˑ10⁹ kg/cm³.

Ucieczkę jonów z układu w wyniku ruchu wzdłuż linii pola magnetycznego zmniejszają zwierciadła magnetyczne.

Bibliografia

• C.M. Braams, P.E. Stott: Nuclear Fusion: Half a Century of Magnetic Confinement Fusion Research. CRC Press, 20.06.2002. ISBN 0-7503-0705-6.brak strony w książce
• Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).brak strony w książce