David Autor
 Autor na Festival dell'Economia di Trento, 2015 | |
| Data urodzenia |
ok. 1967 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
ekonomista |
| Narodowość |
amerykańska |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| 25th Annual Heinz Awards (2020), Carnegie Fellowship (2019), Econometric Society (2014), Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk (2012), Alfred P. Sloan Fellowship (2003) | |
| Strona internetowa | |
David H. Autor (ur. ok. 1967) – ekonomista amerykański, profesor ekonomii pracujący na Massachusetts Institute of Technology (MIT). Zajmuje się ekonomiką pracy; badał m.in. zawodowe funkcjonowanie osób niepełnosprawnych, oraz transformacje rynku pracy i wtórne efekty społeczne będące następstwami rozwoju technologicznego, automatyzacji czy handlu międzynarodowego[1][2].
Wczesne życie i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Rodzice Autora praktykują psychologię kliniczną. Jak wspominał w wywiadach, on również interesował się naukami społecznymi, ale nie miał precyzyjnego pomysłu na własną ścieżkę zawodową. Przerwał pierwsze studia na Uniwersytecie Columbia po trzech semestrach i przez kilka lat pracował w administracji szpitala w Bostonie, oraz dorywczo jako programista i konsultant IT. Ukończył następnie studia w dziedzinie psychologii na Tufts University (B.A., 1989). Spędził trzy lata w Kalifornii jako wolontariusz, a następnie etatowy nauczyciel programowania przy charytatywnym programie edukacyjnym prowadzonym przez Kościół Metodystów. Po tym czasie podjął studia z politologii na Harvard Kennedy School przy Uniwersytecie Harvarda (M.A., 1994, Ph.D., 1999), gdzie na zajęciach poświęconych ekonomii odkrył, że dziedzina ta pozwala mu połączyć zainteresowania społeczne i techniczne, i zaangażował się w nią[1][2].
Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]
Po studiach zdobył posadę wykładowcy na wydziale ekonomii MIT, dzięki dobrze ocenianym publikacjom, a pomimo nietypowego wykształcenia politologicznego. Uzyskał tenure w 2005 i pełną profesurę w 2008[1]. Od 2010 z niewielkimi przerwami jest wicekierownikiem tego wydziału[3].
Jego prace poświęcone wpływowi liberalizacji handlu międzynarodowego na amerykański rynek pracy, tzw. China shock, wpisały się artykułem, który ukazał się pod koniec amerykańskiej kampanii prezydenckiej w październiku 2016, w szczególnie wtedy żywe polityczne zainteresowanie tym tematem[1][4]. Podejmowały próbę dokładnego oszacowania zarówno pożądanych, jak i niepożądanych społecznie następstw handlu w ostatnich dekadach. Analizy Autora podtrzymywały ocenę, że handel powiększa ogólny dobrobyt, ale podważały pogląd, że jego zlokalizowane niepożądane skutki (takie jak wzrost bezrobocia w wybranych regionach i branżach) są zawsze pomijalnie małe i nieuzasadniające troski czy kompensacji[5][6]. Badania te były opisane m.in. przez The Economist i Bloomberg jako „bardzo wpływowe”[7]; The Economist określił go „akademickim rzecznikiem amerykańskiego robotnika”[2].
W badaniach i publikacjach dotyczących automatyzacji wnioskował, że w najbliższym czasie nie zagraża ona fundamentalnie rynkowi pracy, choć również ma – obok pożądanych – nieduże niepożądane skutki[8][9]. W 2015 określił się, w kontraście do tonu części debaty publicznej w tym temacie, jako „nie-alarmista”[10].
Autor jest stypendystą Sloan Research Fellowship oraz Carnegie Fellowship i laureatem licznych nagród za pracę naukową i dydaktyczną[3][11][12]. Redagował czasopisma naukowe Journal of Economic Perspectives, Journal of Labor Economics i American Economic Journal: Applied Economics. Jest afiliowanym członkiem m.in. National Bureau of Economic Research, gdzie pełni funkcję współdyrektora programu badań rynku pracy, czy także Amerykańskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk oraz Poverty Action Lab[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Podczas pobytu w Kalifornii poznał swoją przyszłą żonę. Od tego czasu nosi charakterystyczny kolczyk w lewym uchu; drugi egzemplarz z pary ma jego żona. Mają trójkę dzieci[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Chris Wellisz, People in Economics: Late Bloomer, „Finance & Development”, 54 (4), International Monetary Fund, grudzień 2017, s. 32–35, LCCN 75648861, ISSN 0145-1707, OCLC 884610050 [dostęp 2021-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-28] (ang.).
- ↑ a b c d David Autor, the academic voice of the American worker, „The Economist”, 16 marca 2019, ISSN 0013-0613 [dostęp 2021-10-02].
- ↑ a b c Biography: David Autor [online], European Central Bank, 27 grudnia 2017 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ Bob Davis, Jon Hilsenrath, How the China Shock, Deep and Swift, Spurred the Rise of Trump, „Wall Street Journal”, 11 sierpnia 2016, ISSN 0099-9660 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ David H. Autor, David Dorn, Gordon H. Hanson, The China Shock: Learning from Labor-Market Adjustment to Large Changes in Trade, „Annual Review of Economics”, 8 (1), 2016, s. 205–240, DOI: 10.1146/annurev-economics-080315-015041, ISSN 1941-1383 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ David H. Autor, Trade and labor markets: Lessons from China’s rise, „IZA World of Labor”, 2018, DOI: 10.15185/izawol.431 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ Peter Coy, Meet This Year’s Bloomberg 50: David Autor, „Bloomberg Businessweek”, 4 grudnia 2017 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ David H. Autor, Why Are There Still So Many Jobs? The History and Future of Workplace Automation, „Journal of Economic Perspectives”, 29 (3), 2015, s. 3–30, DOI: 10.1257/jep.29.3.3, ISSN 0895-3309 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ David Autor, Anna Salomons, Is automation labor-displacing? Productivity growth, employment, and the labor share [online], Brookings, 8 marca 2018 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ Timothy Aeppel, Be Calm, Robots Aren’t About to Take Your Job, MIT Economist Says, „Wall Street Journal”, 25 lutego 2015, ISSN 0099-9660 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ Peter Dizikes, David Autor awarded Carnegie fellowship [online], MIT News | Massachusetts Institute of Technology, 22 kwietnia 2019 [dostęp 2021-10-02] (ang.).
- ↑ The Heinz Awards :: David Autor [online], The Heinz Awards [dostęp 2021-10-02].