Dawna kamienica Pod Białym Lwem we Wrocławiu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Pod Białym Lwem
Symbol zabytku nr rej. A/1497/523/Wm z 28.06.1993[1]
Ilustracja
Widok na kamienicę „Pod Białym Lwem” z ok. 1936 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Plac Solny 6/7

Kondygnacje

pięć

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Białym Lwem”
51,109550°N 17,028706°E/51,109550 17,028706
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Pod Białym Lwem (niem. Wohn- und Geschäftshaus) – dawna zabytkowa kamienica przy Placu Solnym 6/7 we Wrocławiu, obecnie cztery zabytkowe kamienice o numerach 6-7 a-d.

Historia i architektura kamienicy[edytuj | edytuj kod]

Widok na plac Solny po roku 1827. Z prawej strony widoczne dwie kamienice 6 i 7
Cztery kamienice o numerze 6/7

Nazwa kamienicy pochodzi od znajdującej się w niej, w drugiej połowie XV wieku karczmy Pod Białym Lwem[2]. W okresie średniowiecznym obecne kamienice oznaczone nr 6/7 znajdowały się na jednej działce lokacyjnej należącej do ul. Ruskiej[3].

Przed 1870 roku na działce nr 6 i 7 znajdowały się dwie kamienice kalenicowe. Kamienica nr 7 była ośmioosiowym budynkiem, czterokondygnacyjnym z dwiema dwuosiowymi i dwukondygnacyjnymi facjatami zakończonymi trójkątnym tympanonem. Dwie pierwsze wysokie kondygnacje były boniowane. Okna na trzeciej i czwartej kondygnacji były rozdzielone pilastrami. Kamienica nr 6 była pięcioosiowa, czterokondygnacyjna przykryta dwukondygnacyjnym dachem mansardowym. Część parterowa była boniowana[4]. W 1870 roku obie kamienice zostały rozebrane, a w ich miejsce wzniesiono 5-kondygnacyjny dom mieszkalno-handlowy z 13-osiową fasadą akcentowaną dwuosiowymi ryzalitami po bokach[5]. W części parterowej i na I piętrze znajdowały się witryny sklepowe w formie łukowych arkad w stylu pseudorenesansowym. W osi centralnej, nad I piętrem znajdował się wieloboczny, dwukondygnacyjny wykusz zakończony balkonem[6].

Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]

Podczas działań wojennych budynek uległ zniszczeniu. Został odbudowany wraz z pozostałymi kamienicami z zachodniej pierzei w latach 1955–1958[7]. Autorem projektu był Emil Kaliski, a następnie Karol Ferdynand Skomorowski. Podstawą odbudowy kamienicy nr 8/9, jak i kamienic nr 7 i 6 były ikonograficzne materiały pochodzące z połowy XVIII wieku oraz inne materiały historyczne, które nadały renesansowy charakter dwóch skrajnych kamienic w pierzei zachodniej. W fasadzie kamienicy pod numerem 6 wstawiono zabytkowy portal renesansowy[8], według Bogusława Czechowicza manierystyczny[9], przeniesiony z ul. Karola Szajnochy[8] lub z kamienicy nr 15 stojącej przy ulicy Złote Koło 15[9]. Pierwotnie portal typu fortecznego miał być elementem fortyfikacji miejskich a jego projektantem mógł być Hans Schneider von Lindau[9]. Podobnie uczyniono w kamienicy nr 7, gdzie umieszczono późnogotycki portal ze zniszczonego budynku stojącego przy ul. Kazimierza Wielkiego 39[8].

Odtworzenie większej liczby kamienic, niż w rzeczywistości znajdowało się przed 1945 rokiem, skomplikowało numerację budynków[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
  2. ↑ Eysymontt 2011 ↓, s. 334.
  3. ↑ Goliński 1997 ↓, s. 38.
  4. ↑ Andrzej Zieliński, Wrocław na dziewiętnastowiecznej rycinie, wyd. Ossolineum, 1988, s.25 staloryt G.M Kurza wg K. Würbsa z XIX wieku
  5. ↑ Eysymontt 2011 ↓, s. 335.
  6. ↑ Kirschke 2005 ↓, s. 212.
  7. ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 284.
  8. ↑ a b c d Małachowicz 1985 ↓, s. 212.
  9. ↑ a b c Harasimowicz 1998 ↓, s. 47.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dawna_kamienica_Pod_Białym_Lwem_we_Wrocławiu&oldid=71402428”