Przejdź do zawartości

De Laveau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb de Laveau

de Laveau (de Laveaux) − polski herb szlachecki, herb własny z indygenatu przyniesiony z Lotaryngii.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Tarcza dzielona w krzyż z polem sercowym. W polach I i IV, błękitnych, trzy pasy srebrne, nad najwyższym korona o pięciu pałkach, złota; w polach II i III piaskowych trzy brony srebrne; w polu sercowym trzy wieże srebrne. Nad tarczą korona dziewięciopałkowa.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Indygenat udzielony w 1775 Ludwikowi de Levaux, synowi Klaudiusza Antoniego, pochodzącemu z Lotaryngii, początkowo w służbie rosyjskiej, od 1773 pułkownikowi wojsk koronnych, od 1779 dziedzicowi Kobyłki[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

de Laveau (Laveau, de Laveaux).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1902, s. 47-48.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4700 herbów szlacheckich 49 tysięcy nazwisk 60 tysięcy rodzin. Gdańsk: L&L, 2011, s. 213. ISBN 978-83-60597-68-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]