Delosperma nubigenum

*Delosperma nubigenum*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	pryszczyrnicowate
Rodzaj	Delosperma
Gatunek	Delosperma nubigenum
	Nazwa systematyczna
	Delosperma nubigenum (Schltr.) L. Bolus; H.J. Jacobsen, Handb. succ. pl. 3:1103, in adnot. 1960
Synonimy
	Mesembryanthemum nubigenum Schltr.;
	Mesembryanthemum nubigenum Schltr.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Delosperma nubigenum – gatunek rośliny należący do rodziny pryszczyrnicowatych (syn. przypołudnikowate). Pochodzi z południowej Afryki.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Tworzy bardzo niskie (zaledwie 3-5 cm wysokości) gęste i przylegające do podłoża kobierce. Jej płożące się pędy z łatwością ukorzeniają się.
Liście: Eliptyczne, mięsiste i grube, gładkie, o długości ok. 1,5 cm. Są jasnozielone, zimą przebarwiają się na czerwono.
Kwiaty: Złocistożółte kwiaty promieniste o średnicy do 2 cm i licznych płatkach korony.

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Wieczniezielona roślina, bylina, sukulent. Kwitnie obficie przez około 2 tygodnie w maju i czerwcu. W czasie złej pogody kwiaty zamykają się. W Polsce przeważnie nie wytwarza nasion.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie. Nadaje się przede wszystkim do ogrodów skalnych. Dobrze prezentuje się też na murkach i schodkach tworząc zwisające dywany. Jest bardzo efektowną rośliną, jest jednak kłopotliwa w uprawie, ze względu na niewystarczającą mrozoodporność. Rośnie silniej od Delosperma cooperi, jest też bardziej od tego gatunku odporna na przemarzanie. Jeśli nawet częściowo przemarznie to z części nieprzemarzniętych pędów w lecie szybko utworzy nowy kobierzec.
Wymagania. Podłoże powinno być luźne i dobrze przepuszczalne, żwirowo-kamieniste, o zasadowym odczynie i mało wilgotne. Wymaga stanowiska słonecznego. Na zimę konieczne jest solidne zabezpieczenie przed przemarznięciem np. przez przykrycie rośliny gałązkami iglaków i przysypanie grubą warstwą izolacyjną np. trotu. Ważne, aby podłoże było bardzo przepuszczalne i nie gromadziła się w nim przed zimą woda.
Rozmnażanie. Można rozmnażać przez całe lato przez podział kępy lub przez sadzonki wierzchołkowe o długości około 5–10 cm. Ukorzeniają się łatwo, przez zimę można je przetrzymać na oknie w mieszkaniu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-01] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
TABAZA. Delosperma nubigenum. [dostęp 2009-03-11].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-01] (ang.).

[1]

[2]