Diagram maszyny stanowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diagram maszyny stanowej na przykładzie konta bankowego[1]

Diagram maszyny stanowej – realizacja matematycznej koncepcji automatu skończonego w zastosowaniach informatyki wchodzącej w skład języka UML. Diagram opisuje szereg stanów przez jakie pod wpływem interakcji może przejść obiekt w systemie informatycznym. Pokazuje możliwe stany obiektu, od stanu początkowego do stanu końcowego oraz przejścia, które powodują zmianę tego stanu.

Podstawowe pojęcia[edytuj | edytuj kod]

Podstawowymi pojęciami diagramów maszyny stanowej są[2]:

  • Pseudo stan początkowy – reprezentuje domyślne wierzchołek, który jest źródłem dla pojedynczego przejścia do stanu domyślnego stanu złożonego. Może istnieć tylko jeden stan początkowy.
  • Stan – modeluje pojedynczy stan obiektu, rezultat poprzedniej aktywności, wykonuje pewne czynności, czeka na jakieś zdarzenie.
  • Akcje wejściowe (entry) – akcje wykonywane bezpośrednio przy wejściu do stanu.
  • Akcje wyjściowe (exit) – akcje wykonywane bezpośrednio po wyjściu ze stanu.
  • Przejście własne – wskazuje, że wykonał pewną akcję i powraca do tego samego stanu.
  • Przejście – bezpośrednia zależność między wierzchołkiem źródłowym i wierzchołkiem docelowym. Wskazuje akcję po której obiekt przejdzie do kolejnego stanu.
  • Stan końcowy – może istnieć więcej niż jeden stan końcowy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Visual Paradigm.
  2. Stanisław Wrycza, Bartosz Marcinkowski, Krzysztof Wyrzykowski 2006. Język UML 2.0 w modelowaniu systemów informatycznych, ISBN 83-7361-892-9, 8373618929.