Dominik Wójcikowski
Dominik Wójcikowski (ur. 1775 r. w Sandomierzu, zm. 24 listopada 1845 r. w Piekoszowie[1]), prezydent Kielc od 24 lipca 1809 r. do 1810 r.; od 6 lipca 1816 r. do lipca 1818 r. oraz od 1830 r. do 1831 r.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Walczył w powstaniu kościuszkowskim w kawalerii, został ranny w bitwie pod Szczekocinami. Syn Walentego i Anny z Kwiatkiewiczów.[2] Trzykrotnie żonaty - z Małgorzatą ze Zdebiowskich (1798)[3] i Reginą z Jopkiewiczów i Agnieszką z Germanowskich (1840)[2] miał pięcioro dzieci. Właściciel m.in. dwóch domów – drewnianego nr 192 i murowanego nr 197 przy ul. Borzęckiej (Bodzentyńskiej).
Sekretarz i pisarz Kielc od 1802 r. (jeszcze w zaborze austriackim), w okresie Księstwa Warszawskiego mianowany przez Rząd Polski prezydentem miasta. Po 1810 r. zawieszony w obowiązkach prawdopodobnie w wyniku śledztwa w sprawie nierozliczonych wydatków na amunicję. Wskutek petycji kilkudziesięciu mieszczan ponownie wprowadzony na urząd 6 lipca 1816 r., oskarżony o zaniedbania podczas inspekcji miasta przez namiestnika Królestwa Polskiego, księcia Józefa Zajączka w lipcu 1818 r. został zmuszony do rezygnacji. Na własną prośbę przeniesiono go na stanowisko adiunkta Komisji Województwa Krakowskiego. W grudniu 1830 r., po ucieczce Stanisława Niewiadomskiego Dominik Wójcikowski po raz trzeci i ostatni został prezydentem Kielc, pełnił tę funkcję do upadku powstania listopadowego. W trakcie powstania, 5 grudnia 1830 r., wypełniając polecenia Rządu Narodowego zarządził powołanie pod broń byłych żołnierzy i podoficerów w Kielcach w celu zasilenia sił zbrojnych Królestwa Polskiego[4]. Przeszedł na emeryturę w 1834 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Księga zgonów parafii Piekoszów. 1845, s. 127-128.
- ↑ a b Księga ślubów parafii katedralnej w Kielcach, Archiwum Diecezji Kieleckiej, 1840, s. 12 [dostęp 2019-11-18].
- ↑ Księga ślubów parafii katedralnej w Kielcach [online], Archiwum Diecezji Kieleckiej, s. 128 [dostęp 2019-11-14].
- ↑ Według informacji na stronie http://dziedzictwo.polska.pl/
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Poczet prezydentów Kielc, opracowanie Macieja Frankiewicza