Dziura nad Roztoką
49°13′23″N 20°03′34″E/49,223056 20,059444| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
10 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1450 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
130 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.G-22.02 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′23″N 20°03′34″E/49,223056 20,059444
| |
Dziura nad Roztoką – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Roztoki w Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w południowo-wschodnim zboczu Wołoszyna, w pobliżu żlebu Koryto, na wysokości 1450 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 10 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi obszerny, idący do góry korytarz zaczynający się w olbrzymim otworze wejściowym (12 × 7 m), który następnie zwęża się stopniowo i kończy zawaliskiem[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, w końcowej części płynie po nich woda. Występuje też deszcz podziemny. W głębi jaskini rosną glony, porosty i mchy. Zamieszkują ją nietoperze[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
W związku z tym, że olbrzymi otwór jaskini jest dobrze widoczny ze szlaku turystycznego w pobliżu polany Nowa Roztoka, była ona prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy plan i opis sporządził T. Zwijacz-Kozica w 1996 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-08-31].