Przejdź do zawartości

Efekt doktora Foxa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Efekt doktora Foxa – jeden z błędów poznawczych polegających na tym, że ludzie nie oceniają sensu wypowiedzi (czy jest merytoryczna) tylko jej ekspresyjność[1]. Czym wypowiedź jest bardziej ekspresyjna, tym ludzie są skłonni bardziej w nią uwierzyć i lepiej ją ocenić. Dotyczy to też fachowców z danej dziedziny. Dlatego najlepiej oceniać prace naukowe na spokojnie po zapoznaniu się z nimi w formie pisemnej, niż na konferencjach naukowych. Wyborcy polityków też są na niego podatni. Efekt dr. Foxa miał też wpływ w uwiedzeniu Niemców przez Hitlera.

Nazwa pochodzi od Myrona L. Foxa. Przedstawiając się za doktora, wygłosił w 1976 trzy razy wykład na temat zastosowania teorii gier w nauczaniu lekarzy (Mathematical Game Theory as Applied to Physician Education)[2]. Wykład był dla fachowców (psychiatrów i psychologów) i żaden z nich nie zorientował się, że wykład jest bezsensowny. Przyczyną tego było to, że Fox był aktorem i mówił pewnym głosem, cały czas gestykulując, od czasu do czasu wstawiając anegdoty.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Donald H. Naftulin, John E. Ware, Jr., and Frank A. Donnelly, "The Doctor Fox Lecture: A Paradigm of Educational Seduction", Journal of Medical Education 48 (1973): 630-635; R. Williams and J. Ware, "Validity of student ratings of instruction under different incentive conditions: A further study of the Dr. Fox effect", Journal of Educational Psychology 68 (1976): 48–56.
  2. The Legendary Dr Fox Lecture - Footage Found!