Eliza Unger

Eliza Unger
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1899 ; Przemyśl
Data śmierci	26 sierpnia 1983
Alma mater	Politechnika Lwowska
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Wpływy	modernizm
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eliza Unger, de domo Goldstein (ur. 26 marca 1899 w Przemyślu, zm. 26 sierpnia 1983) – polska architektka żydowskiego pochodzenia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 26 marca 1899 roku^[1] w Przemyślu^[2], jako Eliza Goldstein^[3]. W 1924 roku kończyła studia na Wydziale Architektonicznym Politechniki Lwowskiej^[1], po czym zaangażowała się w prace dokumentacyjne i konserwatorskie dla Żydowskiej Gminy Wyznaniowej we Lwowie^[2].

W 1927 roku, wraz z mężem Oswaldem Erykiem Ungerem i Edwardem Jakóbowiczem założyła we Lwowie spółkę architektoniczną^[1]. Od 1929 roku biuro działało w Gdyni^[1], gdzie realizowało różne zadania przy budowie miasta, od projektów do realizacji^[2]. W latach 30. XX w. Unger zaprojektowała w Gdyni szereg funkcjonalistycznych budowli, od prywatnych will i kamienic po szkołę i magazyny^[3]. Przy projektach współpracowała m.in. z Bronisławem Wondrauschem^[3].

Po II wojnie światowej objęła stanowisko kierowniczki Zakładu w Instytucie Budownictwa Mieszkaniowego w Warszawie^[1]. Należała do Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, w 1965 roku otrzymała Brązową Odznakę SARP^[1]. W latach 60. wykładała na Politechnice Warszawskiej^[2]. W 1964 roku została wyróżniona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

Zmarła 26 sierpnia 1983 roku^[1]. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[1].

Projekty[edytuj | edytuj kod]

kamienica czynszowa Izraela Reicha i Wolfa Birnbauma w Gdyni^[2]
biurowiec „Bananas” przy ul. Kwiatkowskiego 24 w Gdyni^[1]
chłodnia rybna, Port w Gdyni (1935–1936), wraz z Edwardem Fuhrschmiedem^[1]
magazyny firmy „Bananas”, Port w Gdyni (1938–1939), wraz z Bronisławem Wondrauschem^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Eliza Unger [online], In memoriam - Pamięci Architektów Polskich [dostęp 2021-09-11] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Eliza i Oswald Ungerowie, [w:] Gdynia – Tel Awiw, Warszawa – Gdynia: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Miasta Gdyni, 2019, s. 254–256, ISBN 978-83-952378-4-3 .
↑ ^a ^b ^c Recenzja: Nowoczesność oswajana. Nowa książka o architekturze kujawsko-pomorskiej [online], Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 18 stycznia 2021 [dostęp 2021-09-11] .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Eliza Unger [online], In memoriam - Pamięci Architektów Polskich [dostęp 2021-09-11] .

[:1-2] Eliza i Oswald Ungerowie, [w:] Gdynia – Tel Awiw, Warszawa – Gdynia: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Miasta Gdyni, 2019, s. 254–256, ISBN 978-83-952378-4-3 .

[:2-3] Recenzja: Nowoczesność oswajana. Nowa książka o architekturze kujawsko-pomorskiej [online], Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 18 stycznia 2021 [dostęp 2021-09-11] .

[1]

[2]

[3]