Eugen Pauliny
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 maja 1983 |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, słowacysta |
| Narodowość |
słowacka |
| Alma Mater |
Eugen Pauliny (ur. 13 grudnia 1912 w Zwoleniu, zm. 19 maja 1983 w Bratysławie[1]) – słowacki językoznawca, słowacysta. Specjalizował się w historii i dialektologii języka słowackiego[2].
Był profesorem Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie[2]. Uważany za jedną z czołowych postaci słowackiego językoznawstwa po drugiej wojnie światowej[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1930–1935 studiował język słowacki i łacinę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego. W 1938 r. uzyskał „mały doktorat” (PhDr.), a w 1943 r. został mianowany docentem. Dwa lata później otrzymał profesurę. W 1968 r. uzyskał stopień doktora nauk[1].
Redaktor czasopism naukowych[2]. W latach 1964–1966 był redaktorem naczelnym „Jazykovedného časopisu”[3].
Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Štruktúra slovenského slovesa (1943)
- Krátka gramatika slovenská (1960, 1980)
- Fonologický vývin slovenčiny (SAV, Bratysława 1963)
- Dejiny spisovnej slovenčiny I. Od začiatkov až po Ľudovíta Štúra (Bratysława 1971)
- Dejiny spisovnej slovenčiny od začiatkov po súčasnosť (Veda, Bratysława 1983)
- Vývin slovenskej deklinácie (1990) ISBN 80-224-0164-1
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 317–318, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ a b c Stanislav J. Kirschbaum, Historical Dictionary of Slovakia, wyd. 3, Lanham: Scarecrow Press, 2014, s. 246, ISBN 978-0-8108-8030-6, OCLC 869373740 (ang.).
- ↑ Slavo Ondrejovič, Jazykovedci v novom matičnom biografickom lexikóne, „Slovenská reč”, 64 (4), s. 231 – 233 [zarchiwizowane z adresu 2020-04-15] (słow.).