Eugenia Szczyglińska
| Data i miejsce urodzenia |
1924 |
|---|---|
| Data śmierci |
2 czerwca 2015 |
| Zawód, zajęcie |
psycholog, esperantystka |
| Odznaczenia | |
   
| |
Eugenia Szczyglińska (ur. 1924 w Warszawie, zm. 2 czerwca 2015) – polska esperantystka i psycholog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Przed wybuchem II wojny światowej studiowała w warszawskim konserwatorium. Podczas wojny należała do AK. Wzięła udział w powstaniu warszawskim walcząc na Sadybie w Zgrupowaniu Oaza jako łączniczka Marta. Po wojnie ukończyła psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała jako dyrektor Poradni Wychowawczo-Zawodowej. Należała do Polskiego Związku Esperantystów. Napisała w 1985 roku podręcznik Lernu Esperanton[1]. Zajmowała się nauką esperanta osób niewidomych[2] przygotowując mówioną wersję swojego podręcznika[3]. W 2005 roku została członkiem honorowym Polskiego Związku Esperantystów[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Armii Krajowej[2]
- Warszawski Krzyż Powstańczy[2]
- Odznaka Weteran Walk o Wolność i Niepodległość[2]
- Złoty Krzyż Zasługi[2]
- Odznaka Zasłużonego Esperantysty[2]
- 2005: medal IV Wieki Stołeczności Warszawy[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eugenia Szczyglińska, Lernu esperanton, Varsovio: Ritmo, 1985, ISBN 978-83-7013-015-2 [dostęp 2021-05-22].
- ↑ a b c d e f Eugenia Szczyglińska, Warszawa, 12.06.2015 - pozostałe [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Katalog książek mówionych [online] [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Polaj puĉitoj de 1985 honorigitaj, „Esperanto en Danio” (3), 2005, s. 13.
- ↑ Ośmioro wspaniałych [online], www.um.warszawa.pl [dostęp 2021-05-22] (ang.).