Eugeniusz Kordzik

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Kordzik
Eugen Kordzik
Ilustracja
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data urodzenia

25 września 1890

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Saperów
1 Pułk Saperów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Eugeniusz Klemens Kordzik (ur. 25 września 1890, zm. ?) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 września 1890. W latach 1911–192 pełnił służbę w batalionie pionierów nr 11 w Przemyślu[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w latach 1914–1918 walczył na frontach I wojny światowej. W latach 1912–1917 jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 11 we Lwowie[2][3][4][5], a w następnym roku batalion saperów nr 57[6]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne na stopnie w korpusie oficerów piechoty: podporucznika (1 września 1911)[7], porucznika (1 sierpnia 1914)[8][9] i kapitana (1 listopada 1917)[10].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana[11]. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. Służył w Dowództwie Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego na stanowisku szefa Oddziału I[12]. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Inżynierii i Saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[13].

9 maja 1921 roku został przydzielony z dowództwa 6 Armii do Inspektoratu Armii Nr V na stanowisko 1 referenta[14][15]. W tym samym roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza I Kursu Doszkolenia 1921–1922. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 35. lokatą w korpusie inżynierii i saperów[16]. 8 czerwca został wcielony do 4 pułku saperów, jako oddziału macierzystego[17]. Z dniem 16 września 1922 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego, został ponownie przydzielony do Inspektoratu Armii Nr V[18]. W 1923 zajmował w inspektoracie stanowisko I referenta[19], a w listopadzie 1924 został przesunięty na stanowisko referenta fortyfikacji[20][21]. W następnym roku pełnił służbę w Biurze Ścisłej Rady Wojennej na stanowisku szefa wydziału[22]. W maju 1927 roku został przeniesiony z Oddziału III Sztabu Generalnego do 1 pułku saperów w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[23][24]. 1 stycznia 1928 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 2. lokatą w korpusie inżynierii i saperów[25]. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji szefa Sztabu Głównego[26]. W czerwcu 1930 roku został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[27], a z dniem 30 kwietnia 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[28].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[29].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 1061.
  2. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 1121.
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 948.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 847.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 1151.
  6. ↑ a b c d e f Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1467.
  7. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 269.
  8. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 94.
  9. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 98.
  10. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 136.
  11. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 53.
  12. ↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 172.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 689.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1232.
  15. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 8, 701.
  16. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 228.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, s. 399.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 16 września 1922 roku, s. 721.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 74, 890, 905.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 672.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 40, 804, 828.
  22. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 8.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 569, 890.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 2.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 201.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931 roku, s. 178.
  29. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 852.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Kordzik&oldid=71894525”