Eugeniusz Mayer (major)
major intendent | |
Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1898 |
---|---|
Data śmierci |
? |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zarządca składnicy |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Eugeniusz Mayer (ur. 9 stycznia 1898 w Stanisławowie, zm. ?) – major intendent Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Stanisławowie jako syn Alfreda. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Organizacji Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i Związku Strzeleckiego w Krakowie. W sierpniu 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich. Po odniesieniu ran, najprawdopodobniej w kampanii podhalańskiej 1 pułku piechoty LP leczył się w szpitalu w Zakopanem, a później w Domu Ozdrowieńców w Kamieńsku. Od 30 kwietnia 1915 do sierpnia 1916 służył w placówce agitacyjno-werbunkowej Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Jędrzejowie. Obszarem odpowiedzialności był Sobków i okolice. 9 stycznia 1916 został mianowany kapralem. 10 lipca 1916 zrezygnował ze służby werbunkowej. W sierpniu 1916 został odesłany do dyspozycji Komendy Grupy Polskich Legionów w Kozienicach[1] .
12 marca 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika gospodarczego, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[2]. 1 czerwca tego roku pełnił służbę w Intendenturze 3 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie Powązkach[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 14. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1[4]. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[5][6]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 63. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[7]. W 1928 pełnił służbę w 3 Okręgowym Szefostwie Intendentury, pozostając w kadrze oficerów służby intendentury[8], w 1931 w Filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego w Grodnie[9], a następnie w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[10]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Składnicy Materiału Intendenckiego w Grodnie na stanowisko zarządcy[11]. Z dniem 15 sierpnia 1933 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[12]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Przed wojną oraz w czasie kampanii wrześniowej był zarządcą Składnicy Materiału Intendenckiego Nr 1 w Warszawie[13][14]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[16]
- Krzyż Walecznych[17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[18]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[19]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 530.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 491, 764.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 386.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 86, 1279, 1320.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1161, 1201, 1320, 1681.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 179.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 776, 793.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 276.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372, 460.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 429.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 177.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 337, 879.
- ↑ Galos 2013 ↓, s. 269.
- ↑ Straty ↓, numer jeniecki „162”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Stanisław Galos. Udział Żandarmerii w obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. „Rocznik Archiwalno-Historyczny Centralnego Archiwum Wojskowego”. 6 (35), 2013. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe.
- Eugeniusz Mayer. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-16].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-03-16].
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Jeńcy Oflagu VI E Dorsten
- Ludzie urodzeni w Stanisławowie
- Majorowie intendenci II Rzeczypospolitej
- Obrońcy Warszawy (1939)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Podoficerowie Legionów Polskich
- Polacy odznaczeni Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich