Eugeniusz Tor

Eugeniusz Tor
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1883 ; Grabów
Data i miejsce śmierci	14 kwietnia 1953 ; Kraków
Zawód, zajęcie	inżynier
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz Tor (ur. 28 grudnia 1883 w Grabowie^[1], zm. 14 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski inżynier i działacz społeczny, wiceprezydent Krakowa (1945–1947).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia był inżynierem mechanikiem. Przed I wojną światową działał w Związku Strzeleckim, a w czasie wojny walczył w Legionach Polskich. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił obowiązki dyrektora Muzeum Techniczno-Przemysłowego w Krakowie oraz był wolnomularzem – członkiem loży „Przesąd Zwyciężony”. Działał w YMCA, ruchu esperantystów oraz Towarzystwie Kolonii Wakacyjnych. Współzałożyciel Krakowskiego Klubu Rotary. W latach 1938–1939 związany z Klubem Demokratycznym oraz Stronnictwem Demokratycznym. Od stycznia 1943 członek Kierownictwa Stronnictwa Demokratycznego w Krakowie, ukonstytuowanego konspiracyjnie. W 1945 objął obowiązki wiceprezydenta Krakowa z ramienia SD – urząd pełnił do 1947. Opowiadał się za współpracą Stronnictwa z PPR^[2].

Zmarł 14 kwietnia 1953. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera Aa-płn-3)^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (12 czerwca 1946)^[5]
Medal Niepodległości (7 lipca 1931)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną na Wstędze Medalu Waleczności (Austro-Węgry, 14 listopada 1917)^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-12-02] .
↑ Anna Kargol, Środowisko wolnomularskie w międzywojennym Krakowie, Ars-Regia 9/15-16, 149-173, 2006.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2019-12-02] .
↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi dla rozwoju polskiego rękodzieła”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 140, poz. 260 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Gazeta Lwowska nr 5 z 6 stycznia 1918 r. Część urzędowa

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

T. Nowiński: SD w województwie krakowskim w latach 1945–1975, Warszawa 1981, s. 229.
Ludwik Hass: Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821–1999. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 1999, s. 507.

[1] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-12-02] .

[2] Anna Kargol, Środowisko wolnomularskie w międzywojennym Krakowie, Ars-Regia 9/15-16, 149-173, 2006.

[3] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2019-12-02] .

[4] M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi dla rozwoju polskiego rękodzieła”.

[5] M.P. z 1946 r. nr 140, poz. 260 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.

[6] M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] Gazeta Lwowska nr 5 z 6 stycznia 1918 r. Część urzędowa

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]