Europejski Filar Praw Socjalnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Europejski Filar Praw Socjalnych – dokument Unii Europejskiej podpisany wspólnie przez Parlament Europejski, Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską 17 listopada 2017 na Szczycie Społecznym na rzecz Sprawiedliwego Zatrudnienia i Wzrostu Gospodarczego, który odbył się w Göteborgu, w Szwecji[1].

Założenia[edytuj | edytuj kod]

Filar przewiduje zarówno nowe prawa dla obywateli Unii, jak i zmierza do ułatwienia im bardziej skutecznego egzekwowania tych, które już im przysługują. Opiera się na dwudziestu podstawowych zasadach uporządkowanych według trzech następujących kategorii:

  • równe szanse i dostęp do zatrudnienia:
  1. Kształcenie, szkolenie i uczenie się przez całe życie.
  2. Równość płci.
  3. Równe szanse.
  4. Aktywne wsparcie na rzecz zatrudnienia.
  1. Bezpieczne i elastyczne zatrudnienie.
  2. Wynagrodzenie.
  3. Informacja o warunkach zatrudnienia i ochrona w przypadku zwolnień.
  4. Dialog społeczny i społeczne zaangażowanie pracowników.
  5. Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym.
  6. Zdrowe, bezpieczne i dobrze dostosowane środowisko pracy oraz ochrona danych osobowych.
  1. Opieka nad dziećmi i wsparcie dla dzieci.
  2. Ochrona socjalna.
  3. Świadczenia dla bezrobotnych.
  4. Minimalny dochód.
  5. Świadczenia emerytalne i renty.
  6. Służba zdrowia.
  7. Integracja osób niepełnosprawnych.
  8. Opieka długoterminowa,
  9. Mieszkalnictwo i pomoc dla bezdomnych.
  10. Dostęp do niezbędnych usług[2].

Charakter[edytuj | edytuj kod]

Koncepcja filaru powstała głównie z myślą o strefie euro, lecz ma zastosowanie do wszystkich państw członkowskich UE, które chciałyby się do niego przyłączyć[3]. Komisarz Valdis Dombrovskis, podkreślił, iż Filar to tylko zbiór podstawowych zasad i założeń, ale nie konkretne przepisy. Ma on stanowić wskazówki dla państw członkowskich co do kierunków legislacyjnych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]