Eutymiusz (Jelijew)

Eutymiusz

Jewstafij/Jewstratij Jelijew
Biskup bałachniński
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data urodzenia	1846
Data i miejsce śmierci	1918 Moskwa
Biskup bałachniński
Okres sprawowania	1906–1909
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1903
Diakonat	do 1866
Prezbiterat	5 stycznia 1866
Chirotonia biskupia	30 listopada 1903

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 listopada 1903
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór Trójcy Świętej
Konsekrator	Antoni (Wadkowski)
Współkonsekratorzy	Włodzimierz (Bogojawleński), Aleksy (Opocki), Sergiusz (Stragorodski), Tichon (Biełławin), Beniamin (Muratowski), Nikanor (Nadieżdin)
Współkonsekrowani biskupi Innocenty (Pustynski) 14 grudnia 1903

Eutymiusz, imię świeckie Jewstafij lub Jewstratij Płatonowicz Jelijew (ur. 1846 w Gruzji, zm. 1918 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny, z pochodzenia Gruzin.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego, protojereja służącego w cerkwi w dzielnicy Awlabari w Tyflisie. Ukończył seminarium duchowne w tym samym mieście, a następnie został zatrudniony w działającej przy nim niższej szkole duchownej. 5 stycznia 1866 został wyświęcony na kapłana i skierowany do służby w cerkwi, w której nadal niósł posługę jego ojciec. W 1873 objął stanowisko asystenta nadzorcy szkoły duchownej w Tyflisie oraz katechety w szkole żeńskiej św. Niny. Siedem lat później powierzono mu również prowadzenie zajęć z katechezy w gimnazjum męski w Tyflisie. W latach 1884–1891 był protojerejem tyfliskiej katedry Sioni. W 1891 zakończył pracę katechety.

W 1902 został proboszczem cerkwi Kaszweti. Rok później złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został podniesiony do godności archimandryty. Objął urząd przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego w Tyflisie. Kilkanaście dni później w soborze Trójcy Świętej w petersburskiej Ławrze Aleksandra Newskiego miała miejsce jego chirotonia biskupia. Otrzymał tytuł biskupa Alawerdi, wikariusza egzarchy Gruzji. Dwa lata później został biskupem Gori, również wikariuszem Egzarchatu Gruzińskiego.

Brał udział w pracach przygotowawczych do planowanego Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, który ostatecznie nigdy się nie odbył. Z powodu swojego stanowiska w sprawie przyszłości Cerkwi w Gruzji i możliwości powtórnego nadania jej autokefalii, co jego zdaniem nie było koniecznością (a o co ubiegała się większość biskupów gruzińskich), został skierowany do pracy duszpasterskiej w eparchii niżnonowogrodzkiej. Otrzymał tytuł biskupa bałachnińskiego. Trzy lata później na własną prośbę odszedł w stan spoczynku. Został przeniesiony do moskiewskiego Monasteru Zaikonospasskiego, którym zarządzał na prawach przełożonego. W 1913 był przełożonym monasteru Przemienienia Pańskiego w Tyflisie. W latach 1914–1918 kierował natomiast Monasterem Nowospasskim w Moskwie. Prawdopodobnie zmarł w więzieniu politycznym, które w tym samym roku powstało na terenie klasztoru.