Fernando Álvarez de Miranda
.jpeg)
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Fernando Álvarez de Miranda y Torres |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1924 |
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 2016 |
| Przewodniczący Kongresu Deputowanych | |
| Okres |
od 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Fernando Álvarez de Miranda y Torres (ur. 14 stycznia 1924 w Santanderze, zm. 7 maja 2016 w Madrycie[1]) – hiszpański polityk i prawnik, w latach 1977–1979 przewodniczący Kongresu Deputowanych, od 1994 do 1999 rzecznik praw obywatelskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z wykształcenia prawnik, w 1948 ukończył studia w Madrycie. Pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Praktykował również jako adwokat i radca prawny[2]. Opublikował kilka pozycji książkowych[2].
W 1954 współtworzył stowarzyszenie AECE, działające na rzecz współpracy europejskiej. W 1962 wziął udział w kongresie Ruchu Europejskiego w Monachium. Związane z reżimem Francisca Franco media określiły spotkanie to jako „spisek”. W ramach represji Fernando Álvarez de Miranda został zesłany na Fuerteventurę, na której przebywał przez dziewięć miesięcy[1][2]. W 1964 dołączył do rady hrabiego Juana de Borbón[1]. Był też wiceprzewodniczącym lewicowej partii chadeckiej, którą kierował Joaquín Ruiz-Giménez. W 1969 ponownie represjonowany z przyczyn politycznych[2].
W 1976 w okresie przemian politycznych współtworzył Partido Popular Democrático Cristiano, której był przewodniczącym. Później przystąpił do Unii Demokratycznego Centrum[1][2]. W latach 1977–1982 był posłem do Kongresu Deputowanych[3]. W kadencji 1977–1979, w trakcie której doszło do uchwalenia nowej konstytucji, sprawował urząd przewodniczącego niższej izby parlamentu[2]. W 1981 został jednym z wiceprzewodniczących Ruchu Europejskiego, w latach 1978–1986 przewodniczył hiszpańskiemu oddziałowi tej organizacji. Pełnił też funkcję prezesa fundacji Fundación Humanismo y Democracia (1979–1989)[2].
W latach 1986–1989 był ambasadorem Hiszpanii w Salwadorze. W 1990 wszedł w skład Rady Stanu. W latach 1994–1999 sprawował urząd rzecznika praw obywatelskich[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Karola III[3], Krzyżem Wielkim Orderu Izabeli Katolickiej oraz Łańcuchem Orderu Zasługi Cywilnej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Muere Fernando Álvarez de Miranda, expresidente del Congreso, elconfidencial.com, 8 maja 2016 [zarchiwizowane 2023-01-29] (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g h Fernando Álvarez de Miranda y Torres [online], rah.es [dostęp 2022-12-28] (hiszp.).
- ↑ a b Álvarez de Miranda y Torres, Fernando, congreso.es [zarchiwizowane 2020-10-20] (hiszp.).
- ↑ Historia del Defensor [online], defensordelpueblo.es [dostęp 2022-12-28] (hiszp.).