Przejdź do zawartości

Festuca galicicae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Festuca galicicae
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

Festuca galicicae

Nazwa systematyczna
Festuca galicicae Horvat ex Markgr.-Dann.
Bot. J. Linn. Soc. 76: 324 1978[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Festuca galicicae Horvat ex Markgr.-Dann. – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae (R. Br.) Barnh.). Występuje endemicznie w Macedonii oraz Albanii[5][6]. Rośnie między innymi na terenie albańskiego Parku Narodowego Prespa oraz macedońskiego Parku Narodowego Galiczicy[7][8].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson został opisany w 1978 roku. Holotyp pochodził z masywu Galiczica. Rósł na wysokości 2210 m n.p.m. i został zebrany w 1939 roku[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina. Łodyga dorasta do 40–65 cm wysokości[9].
Liście
Powierzchni liści jest gładka. Mają ostry wierzchołek[9].
Kwiaty
Zebrane są w otwarte wiechy o długości 6–8 cm. Gałązki wiech są owłosione. Kłoski są pojedyncze, podłużne, bocznie ściśnięte, osadzone na szypułkach. Kłoski zawierające po 3–4 kwiaty. Otwierają się gdy dojrzeją. Kwiaty zmniejszają się przy wierzchołku. Plewki są trwałe, krótkie niż kłoski. Dolna plewki ma lancetowaty kształt, z ostrym wierzchołkiem. Ma jedną żyłkę, natomiast boczne żyłki są nieobecne. Górna plewka ma jajowaty kształt, ze spiczastym wierzchołkiem. Ma 5,2–6,9 mm długości oraz 0,9 szerokości. Ma trzy żyłki. Kwiaty dolne mają lancetowaty kształt, ze spiczastym wierzchołkiem. Mają pięć żyłek. Dorastają do 6,2–7,8 mm długości. Kwiat główny ma 0,2–0,8 mm długości. Kwiaty górne mają długość podobną do kwiatów dolnych. Mają dwie żyłki. Ich powierzchnia jest delikatna i naga. Kwiaty wierzchołkowe są słabo rozwinięte. Kwiaty mają trzy pylniki o długości 3,5–4 mm[9].
Owoce
Ziarniaki z przynależną owocnią. Mają odwrotnie jajowaty kształt. Znaczek (hilum) jest liniowy[9].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Kwitnie w pierwszej połowie czerwca. Rośnie na alpejskich łąkach pastwiskach, na wapiennym podłożu. Występuje na wysokości od 1680 do 2250 m n.p.m. Występuje w zespole roślinności Asyneumo pichleri-Fagetum. Dzieli środowisko z takimi gatunkami jak: Astragalus lacteus, Helictotrichon convolutum, Carex kitaibeliana, wiechlina roczna (Poa annua), szarota Hoppego (Gnaphalium hoppeanum), sparceta siewna (Onobrychis viciifolia), sesleria błotna (Sesleria caerulea), Rhinanthus nigricans oraz Viola eximia[7][10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
  3. Festuca galicicae Horvat ex Markgr.-Dann.. The Plant List. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  4. Festuca galicicae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Festuca galicicae Horvat ex Markgr.-Dann. – Checklist View. GBIF.org. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  6. Festuca galicicae Markgr.-Dann.. Pan-European Species directories Infrastructure. [dostęp 2015-04-14]. (ang.).
  7. a b c New records for Albania based on taxa from the Prespa National Park. [w:] Biodiversity Data Journal 1: e1014 [on-line]. Pensoft, 13 grudnia 2013. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
  8. национален парк Галичица. galicica.org.mk. [dostęp 2015-04-22]. (mac.).
  9. a b c d W.D. Clayton, M. Vorontsova, K.T. Harman & H. Williamson: Festuca galicicae. RBG Kew: GrassBase, 2014-01-27. [dostęp 2015-04-23]. (ang.).
  10. Vlado Matevski, Andraž Èarni, Oliver Avramoski, Nina Juvan, Mitko Kostadinovski, Petra Košir, Andrej Paušiè, Urban Šilc: Forest Vegetation of Galièica Mountain Range in Macedonia. Založba ZRC, 2011, s. 40. ISBN 978-961-254-313-6. (ang.).
  11. Thomas Gaskell Tutin: Flora Europaea, Tom 5. Cambridge University Press, 1980, s. 137. ISBN 978-0-521-20108-7. (ang.).