Florentyn Andracki
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1867 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1932 |
| Starosta powiatu kobryńskiego | |
| Okres |
od 27 września 1920 |
| Odznaczenia | |
| |
Florentyn Andracki (ur. 16 października 1867 w Opinogórze, zm. 15 sierpnia 1932 w Woli Rzeczyckiej na Polesiu[1]) – polski urzędnik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Mikołaja Andrackiego i Marii Andrackiej, z d. Chodakowskiej[1].
W 1885 lub 1886 ukończył gimnazjum w Warszawie, następnie pracował jako administrator majątków, posiadał też własny majątek w guberni witebskiej[1]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej na przełomie XIX/XX wieku zamieszkiwał w Radziwiłłowie[2][3].
W marcu 1918 opuścił swój majątek w związku z ofensywą bolszewicką, od listopada 1918 przebywał w Wilnie. Uczestniczył w pracach Tymczasowej Polskiej Rady Narodowej na Litwie. W 1919 wstąpił do Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich. Od 23 maja 1919 do 1 lutego 1920 był starostą powiatowym w Kobryniu, od 10 lutego 1920 do 5 października 1920 starostą powiatu mińskiego, w związku z wkroczeniem wojsk sowieckich, od lipca 1920 przebywał na Pomorzu[1].
27 września 1920 został mianowany na urząd starosty powiatu kobryńskiego[4] (według innych źródeł początkowo był p.o. starosty, a od 31 grudnia 1921 starosta)[1]. Pełnił tę funkcję do 30 października 1926. Dzień później został zwolniony ze służby państwowej[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 37–38.
- ↑ Przyjechali do Lwowa. „Gazeta Lwowska”, s. 6, nr 240 z 23 października 1903.
- ↑ X. Lista gości zdrojowych w Krynicy, przybyłych od dnia 2 do 8 sierpnia 1892. „Krynica”, s. 102, nr 10 z 13 sierpnia 1892.
- ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, nr 1 z 20 października 1920.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.