Florian Szulc
| |
 major piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Florian Władysław Szulc |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant RU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       
| |
Florian Władysław Szulc (ur. 28 kwietnia 1891 w Stepaniu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Stepaniu, w ówczesnym powiecie rówieńskim guberni wołyńskiej, w rodzinie Teodora i Florentyny z Zollów[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej w Żytomierzu. Kontynuował naukę w szkole technicznej w miejscowości Śmieła k. Kijowa oraz w szkole realnej we Lwowie. Od 1915 w armii rosyjskiej. W 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego, skierowany do 4 pułku strzelców polskich. W 1919 wstąpił do WP, przydzielony do 3 pułku strzelców wielkopolskich (późniejszy 57 pp). Walczył w wojnie 1920.
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 57 pułku piechoty w Poznaniu[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1744. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 182. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W kwietniu 1928 został wyznaczony w 57 pp na stanowisko dowódcy III batalionu[7][8]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy II batalionu detaszowanego w Sokółce[9][10]. W grudniu 1932 został przesunięty w 81 pp na stanowisko kwatermistrza[11]. W kwietniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta[12]. W 1938 roku kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Warszawa IV, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[13].
W kampanii wrześniowej w Ośrodku Zapasowym 15 Dywizji Piechoty[1]. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w Charkowie, potajemnie pochowany w mogile zbiorowej. Figuruje na liście straceń, poz. 3799.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2314 – 19 lutego 1921[15][16][17]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[18]
- Złoty Krzyż Zasługi[18]
- Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][20][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[21]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[22]
9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek mjr. Szulca, lecz Krzyża Niepodległości mu nie przyznał[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 541.
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-19]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287, 420.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 262, 363.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 190.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 609.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 41.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21, 860.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 320.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 287.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-19]..
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Dowódcy batalionów 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Kwatermistrzowie 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 4 Pułku Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)