Franciszek Słonczyński

Franciszek Słonczyński
	kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	24 października 1891 ; Berdyczów
Data i miejsce śmierci	6 października 1985 ; Sopot
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Franciszek Słonczyński^[a] (ur. 24 października 1891 w Berdyczowie, zm. 6 października 1985 w Sopocie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 października 1891 w Berdyczowie, w rodzinie Józefa i Emilii z Zielińskich^[2].

W 1916 roku, na froncie wołyńskim, walczył w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 roku został żołnierzem I Korpusu Polskiego w Rosji. Wziął udział w wojnie z bolszewikami.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1774. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 19 marca 1928 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 113. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił służbę w 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej i 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze, w II batalionie detaszowanym w Drohobyczu^[2]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna^[3]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Miasta Poznań na stanowisku kierownika referatu bezpieczeństwa i dyscypliny^[4].

Po kampanii wrześniowej został internowany w Rumunii w obozach w Caracal i Tirgu Jiu, gdzie nadzorował ucieczki polskich żołnierzy do Francji i Wielkiej Brytanii. 31 stycznia 1941 wbrew konwencjom międzynarodowym - lecz pod naciskiem niemieckim - Rumuni przekazali Niemcom pozostałych w obozach polskich żołnierzy i oficerów. W latach 1941–1945 przebywał w niemieckich obozach jenieckich Oflag VI E Dorsten i Oflag VI B Dössel. Do Polski powrócił w 1947 roku. Przez 20 lat był nauczycielem języka rosyjskiego w Inowrocławiu.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Niepodległości (13 września 1933)^[5]^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[6]^[3]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „12 października 1891” na „24 października 1891”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 35.
↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-23].
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 301.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 839.
↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[2] 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „12 października 1891” na „24 października 1891”^[1].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_26_stycznia_1934,_s._35-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 35.

[p1-3] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-23].

[CITEREFRybkaStepan2006301-4] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 301.

[CITEREFRybkaStepan2006839-5] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 839.

[6] M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[1]