Frontbann
Frontbann – zreorganizowana organizacja paramilitarna, która powstała w kwietniu 1924 roku w Republice Weimarskiej założona przez Ernsta Röhma w celu zastąpienia SA, która została zakazana po nieudanym puczu monachijskim. We wrześniu tego roku organizacja miała już 30 000 członków by następnie zostać rozwiązana w lutym 1925 r. po zniesieniu zakazu działalności dla SA[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Frontbann był zreorganizowaną i przemianowaną wersją SA, który powstał w kwietniu 1924 roku jako jej substytut w następstwie nieudanego „puczu piwiarnianego” z listopada 1923 roku[1].
Pozorne zmiany[edytuj | edytuj kod]
Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników, w tym SA, zostały zakazane przez rząd Republiki Weimarskiej po puczu. Partia Nazistowska została na krótko przemianowana na Narodowosocjalistyczną Partię Wolności, aby zachować jej legalność, a SA została przemianowana na Frontbann[2].
Podobnie jak partia, której służył, Frontbann składał się z tych samych członków i pełnił te same funkcje, co jego poprzednik. Zawierając wielu pierwotnych członków SA nadal był kierowany przez Ernsta Röhma[2].
Jednostki Frontbannu zostały utworzone w całych Niemczech m.in. Kurt Daluege był liderem jednostki Frontbann w Berlinie, a Martin Bormann był członkiem jednostki w Turyngii[2].
Organizacja miała w szczytowym momencie około 30 000 członków w całych Niemczech gdy została rozwiązana 27 lutego 1925, kiedy zakaz został zniesiony dla działalności NSDAP i zreformowana z powrotem w SA[2].
Umundurowanie[edytuj | edytuj kod]
Mundur Frontbanna był podobny do munduru Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników i SA. Zamiast brązowej koszuli i brązowej czapki nosili polną szarą koszulę oraz szarą czapkę. Opaska na ramię była zasadniczo taka sama jak ta z partii nazistowskiej. Poza zmianą kolorystyki z brązowej na szarą jedyną zmianą było umieszczenie stalowego hełmu na środku czerwonego naramiennika zamiast czarnej swastyki[1][2].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Na czele Frontbannu stanął Ernst Röhm tworząc z zastępcami Naczelne dowództwo które dzieliło się na Komendy grupowe które mu podlegały jako naczelne organy poszczególnych regionalnych grup frontowych[2].
Struktura Frontbannu została ustalona w następujący sposób:
- Komendy Grupowe
- Komendy Państwowe
- Komendy Sekcji
- Komendanci okręgów
- Komendanci miejscowi
- Dowódcy oddziałów szturmowych
- Grupy
- Plutony
- Kompanie
- Bataliony
Wskutek czego Bataliony wchodziły w skład Kompanii które tworzyły Plutony które były Grupowane by podlegać pod lokalnych Dowódców oddziałów szturmowych którzy podlegali bezpośrednio pod Komendantów Miejscowych którzy natomiast podlegali pod Komendanturę Okręgową, a w następstwie Komendę Sekcji wchodzące w skład Komend Państw Związkowych które powiązane ze sobą tworzyły Komendy Grupowe które już bezpośrednio podlegały Dowódcy Frontbannu.
Komendanci grupowi[edytuj | edytuj kod]
- Grupa Nord (Północ) z siedzibą w Berlinie:
- Komendant: Hauptmann (Kapitan) Hans Peter von Heydebreck (później zastąpiony przez Majora Roberta Holtzmanna a ten zaś przez Hauptmanna Paula Röhrbeina)
- Szef Sztabu: Leutnant (Porucznik) von Winterfeld
- Grupa Mitte (Środek) z siedzibą w Halle:
- Komendant: Wolf-Heinrich von Helldorff
- Szef Sztabu: Leutnant (Porucznik) Freiherr von Eberstein
- Grupa Süd (Południe) z siedzibą w Monachium:
- Komendant: Oberstleutnant (Podpułkownik) von Kapff
- Szef Sztabu: Rittmeister (Rotmistrz) Freiherr von Thüngen
- Grupa Ost (Wschód) z siedzibą w Salzburgu:
- Komendant: Hauptmann (Kapitan) Brosche (później zastąpiony przez Inż. Planchela)
- Szef Sztabu: Hermann Reschny
Odznaka[edytuj | edytuj kod]
_No_known_copyright_Lowres.jpg)
Odznaka Frontbann (Frontbannabzeichen) została ustanowiona w 1932 roku przez SA-Gruppe-Berlin-Brandenburg. Była to odznaka upamiętniająca przejściową działalność Frontbann. Aby móc uzyskać i nosić odznakę, należało dołączyć do Frontbann przed 31 grudnia 1927 r. i przed tą datą należeć do partii nazistowskiej lub innej prawicowej organizacji paramilitarnej. Odznaka była w kolorze srebrnym, miała agrafkę z tyłu i mierzyła 20 mm. Składał się ze swastyki z niemieckim hełmem pośrodku; Na herbach swastyki wypisane były słowa WIR-WOLLEN-FREI-WERDEN („Chcemy być wolni”)[1].
Odznaka była wymieniona jako oficjalne odznaczenie partii nazistowskiej w 1933 roku. Pod koniec 1934 roku autoryzacja ta została wycofana wskutek czego zabroniono nosić ją członkom NSDAP[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e John R. Angolia, For Führer and fatherland, wyd. 1st ed, San Jose, Calif.: R.J. Bender, 1976, ISBN 0-912138-14-9, OCLC 6611476 [dostęp 2021-08-16].
- ↑ a b c d e f Michael D. Miller, Leaders of the SS & German police, San Jose, CA: R. James Bender Pub, 2006, ISBN 93-297-0037-3, OCLC 310089822 [dostęp 2021-08-16].