Główna Dyrekcja Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych
Główna Dyrekcja Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych – organ zarządzający wszystkimi zakładami górniczymi i hutniczymi w Polsce[1]. Została powołana w 1920, jej siedzibą była Warszawa. Podlegała Ministerstwu Przemysłu i Handlu, Głównego Dyrektora powoływał minister.
Z chwilą powstania Dyrekcja objęła administrację salin małopolskich, kopalni węgla, siarki, miedzi. Wkrótce pod jej zarząd przeszły Państwowe Zakłady Naftowe we Lwowie, Gazociągi, Żupy. W 1923 przejęła agendy zlikwidowanej Dyrekcji Państwowych Zakładów Salinarnych w Krakowie oraz Dyrekcji Państwowych Zakładów Naftowych we Lwowie.
W 1924 z Dyrekcji wyłączono przemysł solny, a w 1925 zlikwidowano całą Dyrekcję.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Dworzańczyk, Stan finansowy Państwowych Zakładów Górniczo-Hutniczych, [w:] Władysław Gieysztor (red.), Przemysł i Handel, wyd. R. 4 nr 6-7, Warszawa: Ministerstwo Przemysłu i Handlu, 1923 [dostęp 2016-11-06].