Gajlutyszki (wieś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gajlutyszki
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

jezioroski

Gmina

Turmont

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gajlutyszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Gajlutyszki”
Ziemia55°37′00″N 26°19′05″E/55,616667 26,318056

Gajlutyszki – dawna wieś. Tereny na których była położona, leżą obecnie na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie jezioroskim, w starostwie Turmont.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[2], w gminie Smołwy[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 37 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 8 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwało 42 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Smołwach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Turmont[5].

We wsi była zlokalizowana strażnica KOP „Gajlutyszki”. W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gajlutyszki, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Smołwy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 484.
  2. Dz.U. 1926 nr 6 poz. 29
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 14.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 13.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 424.
  6. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]