Gao Ming
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Gao Ming (ur. ok. 1305 w Rui’an, w prow. Zhejiang, zm. ok. 1370 w Ninghai) – chiński poeta i dramatopisarz.
Po zdaniu w 1345 roku egzaminów urzędniczych przez kilka lat pracował w administracji. Był odpowiedzialny za stłumienie rebelii Fanga Guozhena we wschodnim Zhejiangu (1348), później pełnił urząd sędziego w prowincji Fujian[1]. Ze względu na narastające konflikty ze zwierzchnikami w 1356 roku wycofał się z życia publicznego i osiadł w wiejskiej samotni w Lishe, gdzie poświęcił się twórczości literackiej[1][2].
Najważniejszym dziełem Gao jest powstała między 1348 a 1368 rokiem tragikomiczna, moralizatorska opera w stylu chuanqi pod tytułem Pipaji w 42 aktach, uważana za szczytowe osiągnięcie południowej szkoły dramatycznej (nanxi)[1][2]. Dzieło to było bardzo wysoko cenione przez krytyków w okresie dynastii Ming[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d The Indiana Companion to Traditional Chinese Literature. edited by William H. Nienhauser. T. 1. Bloomington: Indiana University Press, 1986, s. 447. ISBN 0-87779-042-6.
- ↑ a b c Merriam-Webster’s Encyclopedia of Literature. Springfield: Merriam-Webster, 1995, s. 473-474. ISBN 0-253-32983-3.