George Olah

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Olah
Oláh György
Ilustracja
George Olah (2009)
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1927
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

8 marca 2017
Beverly Hills

Specjalność: chemia
Alma Mater

Uniwersytet Techniczno-Ekonomiczny w Budapeszcie

Uczelnia

Uniwersytet Południowej Kalifornii

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

George Andrew Olah (Oláh György) (ur. 22 maja 1927 w Budapeszcie, zm. 8 marca 2017 w Beverly Hills[1]) – amerykański chemik pochodzenia węgierskiego, laureat Nagrody Nobla.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Uniwersytecie Techniczno-Ekonomicznym w Budapeszcie. Po upadku powstania węgierskiego w 1956 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem do Kanady. Tam podjął pracę w laboratorium badawczym firmy Dow Chemical w Sarnii. Prowadził badania stabilnych karbokationów, powstających w reakcji Friedla-Craftsa. Aby uzyskać trwałe karbokationy, Olah używał superkwasów o mocy miliard, a nawet bilion, razy większej od stężonego kwasu siarkowego.

Wiosną 1964 przeniósł się do laboratorium w Framingham, a następnie do Wayland. W 1965 roku powrócił do pracy akademickiej na Case Western Reserve University w Cleveland, a w 1977 przeniósł się na Uniwersytet Południowej Kalifornii.

W 1971 roku przyjął obywatelstwo amerykańskie.

W 1994 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za wkład w rozwój chemii karbokationów[2].

Drugim obszarem zainteresowań naukowych było zastosowanie metanolu jako alternatywnego źródła energii. Postulował wykorzystanie syntezy metanolu z metanu, a także z wodoru i dwutlenku węgla, a następnie zastosowanie go w ogniwach paliwowych oraz w produkcji węglowodorów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kenneth Chang: George A. Olah, Carbon Compounds Pathfinder, Dies at 89. nytimes.com, 2017-03-13. [dostęp 2017-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)]. (ang.).
  2. 1994 George Olah. noblisci.pl. [dostęp 2017-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]