Gerard Gabryś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerard Gabryś
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1933
Chorzów

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla górnictwa PRL”

Gerard Leon Gabryś (ur. 20 lutego 1933 w Chorzowie) – polski górnik i polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Karola i Antoniny. Uzyskał wykształcenie zasadnicze zawodowe w Zasadniczej Szkole Górniczej, od 1951 pracował w Kompanii Węgla Kamiennego „Barbara” w Chorzowie początkowo jako młodszy górnik, awansując kolejno do instruktora strzałowego. Od 1948 do 1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej[1]. 10 kwietnia 1964 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był członkiem plenum i prezydium Rady Zakładowej PZPR, a następnie II sekretarzem Oddziałowej Organizacji Partyjnej. W latach 1968–1971 był członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego w kopalni „Barbara”. Następnie do 3 lutego 1975 zasiadał w chorzowskim Komitecie Miejskim partii. 12 grudnia 1975 został członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a od 10 grudnia 1979 do 26 czerwca 1981 zasiadał także w Komitecie Wojewódzkim partii w Katowicach. Był delegatem na VI (1971), VII (1975) i VIII (1980) Zjazd PZPR. W 1981 (od 29 kwietnia do 20 lipca) był członkiem Biura Politycznego KC PZPR. W lipcu 1981 przestał być członkiem Komitetu Centralnego. Zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej w Chorzowie.

W latach 1985–1989 z ramienia PZPR pełnił mandat posła na Sejm PRL IX kadencji, uzyskując go z listy krajowej. Zasiadał w Komisji Górnictwa i Energetyki, Komisji Obrony Narodowej, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy o konsultacjach społecznych i referendum oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy Prawo o stowarzyszeniach oraz projektów ustaw dotyczących związków zawodowych.

W 1989 podczas obrad Okrągłego Stołu zasiadał w podstoliku górniczym[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
  2. Jolanta Talarczyk: Przy podstoliku górniczym nie było kolesiostwa, portal nettg.pl z 5 lutego 2009
  3. Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 18

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]