Giberto Bartolomeo Borromeo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giberto Bartolomeo Borromeo
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 września 1671
Mediolan

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1740
Novara

Biskup Novary
Okres sprawowania

1714–1740

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 grudnia 1710

Sakra biskupia

1 marca 1711

Kreacja kardynalska

15 marca 1717
Klemens XI

Kościół tytularny

Sant’Alessio

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 marca 1711

Konsekrator

Giuseppe Archinto

Współkonsekratorzy

Gerolamo Archinto
Giovanni Francesco Barbarigo

Giberto Bartolomeo Borromeo (ur. 12 września 1671 w Mediolanie, zm. 22 stycznia 1740 w Novarze) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 września 1671 roku w Mediolanie, jako syn Renata Borromeo i Giulii Arese[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure i Uniwersytecie w Mediolanie, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 14 grudnia 1710 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 26 stycznia 1711 roku został wybrany arcybiskupem tytularnym Antiochii, a 1 marca przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został asystentem Tronu Papieskiego[1]. Trzy lata później został biskupem Novary. 15 marca 1717 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Alessio[2]. Zmarł 22 stycznia 1740 roku w Novarze[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Giberto Bartolomeo Borromeo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-22]. (ang.).
  2. a b c Giberto Bartolomeo Borromeo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-22]. (ang.).