Glinice (Radom)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glinice
Dzielnica Radomia
Ilustracja
Kościół Najśw. Serca Jezusa na Glinicach
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Radom

W granicach Radomia

1892, 15 października 1916[1][2]

SIMC

0972826

Strefa numeracyjna

+48

Kod pocztowy

26-604

Tablice rejestracyjne

WR

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, na dole znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Glinice”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Glinice”
51,386895°N 21,171793°E/51,386895 21,171793
Getto żydowskie w dzielnicy Glinice podczas II wojny światowej

Glinice – dzielnica domów jednorodzinnych usytuowana w pobliżu centrum Radomia. Graniczy ze Śródmieściem, Ustroniem, Dierzkowem, Długojowem, Idalinem oraz Sadkowem.[3]

W dzielnicy znajduje się kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Parafia powstała w 1921 r., a pierwszym jej proboszczem był ks. Roman Maliszewski. W kościele pracował również zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz błogosławiony Bolesław Strzelecki. Kościół ten to największy po katedrze NMP obiekt sakralny w Radomiu. Na Glinicach znajduje się również zabytkowa wieża ciśnień z 1926 r.

Ponadto na Glinicach znajdują się m.in. Publiczna Szkoła Podstawowa nr 31 oraz Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 3 im. Lotników Polskich[4] oraz centrum handlowe - Galeria "Feniks".

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś królewska, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[5].

Folwark Glinice został włączony do miasta w roku 1892[6]. Jako dzielnica włączana w granice miasta etapami – w 1899 i 1916 r.[7]. Od przełomu XIX i XX w. na terenie Glinic lokowano zakłady przemysłowe, a dzielnica została stopniowo zabudowana domkami jednorodzinnymi.

W czasie drugiej wojny światowej na Glinicach między ulicami Słowackiego, Złotą, Białą i Kwiatkowskiego znajdowało się utworzone przez Niemców getto dla żydowskich mieszkańców miasta, w którym zgrupowano ok. 8 tys. ludzi[8].

Na Glinicach działały liczne zakłady przemysłowe m.in. odlewnie, a także RZPS „Radoskór” (przed wojną Bata).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dziennik Rozporządzeń c. i k. Jeneralnego Gubernatorstwa Wojskowego dla Austryacko-Węgierskiego Obszaru Okupowanego w Polsce 1916, Cz. 13 (27 paźdz.)
  2. Dokumentacja Geograficzna
  3. Urząd Miejski w Radomiu, Uchwała nr 330/2012 w sprawie podziału Radomia na obszary Systemu Informacji Miejskiej [online], Urząd Miejski w Radomiu [dostęp 2021-12-30] (pol.).
  4. Historia | Zespół Szkolno – Przedszkolny nr 3. ZSP3 Radom. [online] [dostęp 2021-12-30] (pol.).
  5. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  6. Urbanistyka i architektura Radomia. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1979. ISBN 83-222-0016-1., s.158
  7. Zob. Radom. Szkice z dziejów miasta, s. 29
  8. Małgorzata Busse, Szkic monograficzny szkoły podstawowej i gimnazjum nr 10 w Radomiu w latach 1934 – 2004 pobrane z http://pg10radom.ids.pl/szkic.rtf w styczniu 2009 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Radom. Szkice z dziejów miasta, red. Jerzy Jędrzejewicz, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1961.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]