Gorsachius
| Gorsachius | |||
| Bonaparte, 1855[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – ślepowron orientalny (G. melanolophus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Gorsachius | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Nycticorax goisagi Temminck, 1836 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Gorsachius – rodzaj ptaków z podrodziny czapli (Ardeinae) w obrębie rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej, południowo-wschodniej i wschodniej Azji[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 45–49 cm, rozpiętość skrzydeł 86–89 cm; masa ciała 377–527 g[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Limnophylax: gr. λιμνη limnē „bagno”; φυλαξ phulax, φυλακος phulakos „strażnik”, od φυλασσω phulassō „pilnować”[5].
- Gorsachius: epitet gatunkowy Ardea goisagi Temminck, 1836; jap. nazwa Goi-Sagi dla ślepowrona zwyczajnego, od goi „piąta ranga”, od go „piąty”; i „ranga”; Sagi „czapla”. W klasycznym japońskim folklorze wszechmocny cesarz Daigo (panował w latach 897–930) rozkazał wasalowi schwytać ślepowrona. Po usłyszeniu polecenia cesarskiego czapla poddała się i dała się schwytać. Cesarz był zadowolony, że ślepowron potwierdził jego wszechmoc nad naturą i człowiekiem, dlatego przyznał ptakowi tytuł „króla czapli”, nadał mu piątą rangę na jego dworze, oraz wypuścił go na wolność[6].
- Butio: łac. butio, butionis „bąk”[7].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
- Gorsachius goisagi (Temminck, 1836) – bąkowron japoński
- Gorsachius melanolophus (Raffles, 1822) – bąkowron orientalny
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nomen nudum.
- ↑ Nowa nazwa dla Gorsachius Bonaparte, 1855 ze względu na puryzm.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. Cz. 2. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1857, s. 138. (łac.).
- ↑ F. Boie: Briefe geschr. aus Ostinden. W: N.N. Falck: Neues staatsbürgerliches Magazin mit besonderer Rücksicht auf die Herzogthümer Schleswig, Holstein und Lauenburg. Schleswig: 1832, s. 489. (niem.).
- ↑ A. Reichenow. Systematische Uebersicht der Schreitvögel (Gressores), einer natürlichen, die Ibidae, Giconidae, Phoenicopteridae, Scopidae, Balaenicipidae und Ardeidae umfassenden Ordnung. „Journal für Ornithologie”. Vierte folge. 25, s. 246, 277, 1877. (niem.).
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Herons, Egrets, and Bitterns (Ardeidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.ardeid1.01. [dostęp 2020-05-24]. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Limnophylax [dostęp 2023-04-21].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Gorsachius [dostęp 2023-04-21].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Butio [dostęp 2023-04-21].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ardeinae Leach, 1820 - czaple (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).