Grotkowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grotkowo
wieś
Ilustracja
Dwór Wincklerów
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

gnieźnieński

Gmina

Niechanowo

Liczba ludności (2022)

155[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

62-242[3]

Tablice rejestracyjne

PGN

SIMC

0590473

Położenie na mapie gminy Niechanowo
Mapa konturowa gminy Niechanowo, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Grotkowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Grotkowo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Grotkowo”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Grotkowo”
Ziemia52°25′55″N 17°37′51″E/52,431944 17,630833[1]

Grotkowowieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Niechanowo.

Wieś duchowna, własność Klasztoru Klarysek w Gnieźnie, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Grotkowo niegdyś było własnością Chotomskich. Później przeszło w ręce niemieckie. Już przed 1881 rokiem należało do rodziny Wincklerów. Po powrocie w ręce polskie w okresie międzywojennym własność Grudzielskich.

W 1939 roku właścicielem Grotkowa był Alfons Grudzielski. Majątek w 1926 roku liczył 300 hektarów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 39271
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 345 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 248.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]