Gustaw Szulc
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 kwietnia 1941 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Odznaczenia | |
  
| |
Gustaw Adolf Szulc (ur. 15 lipca 1884 w Burakowie, zm. 8 kwietnia 1941 w Warszawie) – polski profesor medycyny i zawodowy oficer.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Ferdynanda i Marcjanny z Nowakowskich. W 1904 ukończył II Rządowe Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. W 1905 za udział w akcji strajkowej został wydalony z Uniwersytetu Warszawskiego. Później podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończył w 1911. W tym samym roku na uniwersytecie w Kazaniu uzyskał dyplom lekarza. Uczeń Odo Bujwida. Podczas I wojny światowej był starszym lekarzem oddziału Polskiego Komitetu Pomocy Sanitarnej. Od 15 lipca 1920 służył w Wojsku Polskim, od 1934 pułkownik-lekarz rezerwy[1].
Był specjalistą w dziedzinie medycyny wojskowej i sportowej, pionierem higieny żywienia w Polsce, dyrektorem Państwowego Zakładu Higieny w latach 1932–1939[2], twórcą i pierwszym przewodniczącym zarządu (1937) Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych[3]. Należał do wielu organizacji lekarskich, naukowych i społecznych, m.in. był członkiem Rady Naukowej Wychowania Fizycznego, Naczelnej Rady Zdrowia, zarządu Polskiego Towarzystwa Higienicznego, przewodniczącym Polskiego Komitetu do Walki z Narkomanią, wiceprzewodniczącym Towarzystwa Eugenicznego, wiceprzewodniczącym Towarzystwa Trzeźwości, przewodniczącym sekcji w Towarzystwie Przyjaciół Huculszczyzny[1].
W latach 1929–1931, wspólnie z Włodzimierzem Missiuro, redagował kwartalnik „Przegląd Sportowo-Lekarski” (czasopismo poświęcone fizjologii, patologii i higienie sportu, wychowania fizycznego i pracy)[4]. Redagował także „Lekarza Wojskowego” oraz w latach 1927–1934 kwartalnik „Przegląd Fizjologii Ruchu”[1].
15 września 1906 ożenił się z Haliną Gelinek (1889–1971)[1][5].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 40-3-25,26)[5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[6]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 726. [dostęp 2024-05-28].
- ↑ OKNA PAMIĘCI” – SYLWETKI PRACOWNIKÓW PZH [online] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-28].
- ↑ PTMS - Historia [online], PTMS - Historia [dostęp 2024-05-28] (pol.).
- ↑ Eugeniusz Piasecki, Cele wychowania fizycznego, „Przegląd Sportowo-Lekarski 1929.07/12 R.1 Nr 3/4”, 12 lipca 1929 [dostęp 2024-05-28].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: RASIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-26].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie państwowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 726. [dostęp 2020-06-26].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Gustawa Szulca w bibliotece Polona