HMS Hare (1944)
 HMS „Hare” podczas II wojny światowej | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
27 listopada 1943 |
| Wodowanie |
20 czerwca 1944 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
Hare |
| Wejście do służby |
10 listopada 1944 |
| Wycofanie ze służby |
1959 |
 Nigeryjska Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
Nigeria |
| Wejście do służby |
21 lipca 1959 |
| Wycofanie ze służby |
1962 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
940–980 t standardowa |
| Długość |
68,58 m |
| Szerokość |
10,82 m |
| Zanurzenie |
3,58 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o mocy łącznej 2000 shp, 2 kotły parowe, 2 śruby | |
| Prędkość |
16,5 węzła |
| Uzbrojenie | |
| • 1 armata uniwersalna 102 mm • 4 działa 40 mm plot (4×I) • do 92 bg | |
| Załoga |
85-138 |
HMS Hare, następnie NNS Nigeria – brytyjski trałowiec typu Algerine o napędzie turbinowym z końcowego okresu II wojny światowej, po wojnie służył jako nigeryjski „Nigeria” w latach 1959–1962. Był ósmym okrętem brytyjskim o nazwie „Hare” i pierwszym nigeryjskim o nazwie „Nigeria”. Nosił numery burtowe: J389, B256, M389.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
HMS „Hare” należał do trałowców typu Algerine, mniej licznej odmiany o napędzie turbinowym[1]. Był to typ dużych trałowców, używanych także jako okręty eskortowe[1].
Zbudowany był w stoczni Harland and Wolff w Belfaście[1]. Stępkę pod budowę położono 27 listopada 1943 roku, a kadłub wodowano 20 czerwca 1944 roku[2]. Budowę ukończono i okręt został przyjęty do służby 10 listopada 1944 roku[2]. Otrzymał nazwę „Hare” (zając) jako ósmy okręt brytyjski, ostatnio używaną w 1712 roku[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Wyporność standardowa turbinowych trałowców typu Algerine wahała się między 940–980 ts, a pełna między 1225–1265 ts[1]. Długość całkowita wynosiła 68,58 m i szerokość 10,82 m[1]. Zanurzenie średnie wynosiło do 3,2 m, a maksymalne do śrub 3,58 m[1].
Napędzały je dwa zespoły turbin parowych z przekładniami o mocy łącznej 2000 shp (2028 KM), do których parę dostarczały dwa kotły trójwalczakowe typu Admiralicji[1]. Siłownia napędzała dwie śruby[1]. Zapas paliwa płynnego wynosił 235 ton[1]. Siłownia zapewniała rozwijanie prędkości maksymalnej 16,5 węzła[1].
Uzbrojenie stanowiło działo uniwersalne kalibru 102 mm Mk V o długości lufy L/45 (45 kalibrów)[1]. W przypadku „Hare” uzupełniały je cztery pojedyncze armaty 40 mm Bofors[1]. Do zwalczania okrętów podwodnych okręt przenosił maksymalnie do 92 bomb głębinowych[1].
Załoga liczyła od 85 do 138 osób w czasie wojny[1].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Po wejściu do służby w listopadzie 1944 roku „Hare” został wcielony do 10 Flotylli Trałowej Royal Navy (10th Minesweeping Flotilla) i bazował początkowo w Tobermory[2]. Nosił numer burtowy J389[3]. Do stycznia kolejnego roku przechodził etap szkolenia załogi[2]. W lutym trałował zbędne już brytyjskie miny w rejonie bazy morskiej w Scapa Flow[2]. W kwietniu trałował miny na południowym Morzu Północnym, a w maju, w składzie 18 Flotylli, na podejściach do Rotterdamu[2]. Po zakończeniu wojny w Europie, od czerwca do sierpnia 1945 roku trałował miny wzdłuż wybrzeża, bazując w niemieckim Cuxhaven[2].
W październiku 1945 roku „Hare” przeszedł na Daleki Wschód, oczyszczając z min wody w rejonie Singapuru i Holenderskich Indii Wschodnich, później bazując w Hongkongu[2]. W składzie Brytyjskiej Floty Wschodniej nosił numer burtowy B256[3]. Powrócił do Wielkiej Brytanii we wrześniu 1946 roku, po czym został wycofany do rezerwy w Harwich[2]. W 1948 roku numer burtowy zmieniono mu z J389 na M389[3]. W 1959 roku okręt został skreślony z listy floty i przeznaczony do sprzedaży[2].
21 lipca 1959 roku został przekazany Królewskiej Nigeryjskiej Marynarce Wojennej, jeszcze przed uzyskaniem niepodległości tego kraju w 1960 roku, i wszedł do służby pod nazwą „Nigeria”[2]. Był okrętem flagowym marynarki Nigerii[2]. W 1962 roku został zwrócony Wielkiej Brytanii z uwagi na zużycie kotłów i mechanizmów, powodujące nieekonomiczność remontu[4].
Został po tym sprzedany na złom przedsiębiorstwu BISCO (British Iron & Steel Corporation) i 6 listopada 1962 roku zaholowany do stoczni złomowej w Faslane[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Conway’s All the world’s fighting ships 1922–1946 1980 ↓, s. 65.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Mason 2001 ↓.
- ↑ a b c Steve Bush, Ben Warlow: Pendant Numbers of the Royal Navy: A Complete History of the Allocation of Pendant Numbers to Royal Navy Warships & Auxiliaries. Seaforth Publishing, 2021. ISBN 978-1-5267-9381-2. (ang.).
- ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995, s. 289. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Conway’s All the world’s fighting ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Geoffrey B. Mason: HMS HARE (J 389) – Algerine-class Fleet Minesweeper. [w:] Service Histories of Royal Navy Warships in World War 2 [on-line]. Naval History Net, 2001. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).