HSK Widder
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Howaldtswerke, Kilonia |
|---|---|
| Wodowanie |
1930 |
 III Rzesza
| |
| Nazwa |
Neumark |
| Wejście do służby |
1930 |
 Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
HSK Widder |
| Wejście do służby |
9 grudnia 1939 |
| Los okrętu |
wycofany ze służby w 1941 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
16 800 (7851 BRT) |
| Długość |
152 m |
| Szerokość |
18,2 m |
| Zanurzenie |
8,3 m |
| Napęd | |
| 1 turbina parowa, 4 kotły; 6200HP | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Zasięg |
34,000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6x150mm 1x75mm 1xII 37mm 2xII 20mm 4 wyrzutnie torped 92 miny | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 2xHe114B | |
| Załoga |
364 |
HSK Widder (HSK3, „Schiff 21”) – niemiecki krążownik pomocniczy (rajder) Kriegsmarine okresu II wojny światowej. Royal Navy nadało mu nazwę Raider D.
Pierwsza faza służby[edytuj | edytuj kod]
Budowany dla HAPAG (Hamburg America Line) w Howaldtswerke w Kilonii został zwodowany w 1930 roku jako frachtowiec „Neumark”. Zarekwirowany przez Kriegsmarine, został przerobiony do użycia jako rajder stoczni Blohm und Voss zimą 1939 roku. Wszedł do służby jako krążownik pomocniczy „Widder” 9 grudnia tego roku. W swój jedyny rejs wypłynął w maju 1940 roku.
Rejs bojowy[edytuj | edytuj kod]
„Widder” wyruszył jako część pierwszej fali niemieckich rajderów; dowódcą był Korvettenkapitän (później Fregattenkapitän) Helmuth von Ruckteschell.
Okręt opuścił Niemcy 6 maja, przepłynął przez Cieśninę Duńską i udał się do swojego regionu patrolowania na Atlantyku. Przez ponad 5 i pół miesiąca przechwycił i zatopił 10 statków o łącznej pojemności 58 644 BRT).
Po zakończeniu misji wrócił do okupowanej Francji 31 października 1940 roku.
Dalsza służba[edytuj | edytuj kod]
Oceniony jako nieprzydatny do roli rajdera „Widder” został przechrzczony na „Neumark” i używany jako okręt warsztatowy w Norwegii. Po wojnie został oddany Wielkiej Brytanii, gdzie służył jako „Ulysses”. Odsprzedany w 1950 roku do Niemiec jako „Fechenheim”, został zniszczony w pobliżu Bergen w 1955 roku.
Był jedynym niemieckim krążownikiem pomocniczym, który przetrwał wojnę. Jego dowódca Kapitän zur See Helmuth von Ruckteschell był jednym z dwóch niemieckich oficerów marynarki skazanych za zbrodnie wojenne.
Zatopione jednostki[edytuj | edytuj kod]
- 13.06.1940 „British Petrol” 6 891 BRT
- 26.06.1940 „Krosfonn” 9 323 BRT
- 10.07.1940 „Davisian” 6 433 BRT
- 13.07.1940 „King John” 5 228 BRT
- 04.08.1940 „Beaulieu” 6 114 BRT
- 08.08.1940 „Oostplein” 5 059 BRT
- 10.08.1940 „Killoran” 1 817 BRT
- 21.08.1940 „Anglo-Saxon” 5 596 BRT
- 02.08.1940 „Cymbeline” 6 317 BRT
- 08.09.1940 „Antonios Chandros” 5 866 BRT
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul Schmalenbach: German Raiders 1895–1945. 1977. ISBN 0-85059-351-4.
- August Karl Muggenthaler: German Raiders of World War II. 1977. ISBN 0-7091-6683-4.
- Stephen Roskill: The War at Sea 1939–1945 Volume I. 1954.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hilfskreuzer Widder. bismarck-class.dk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-10)].
