Halina Paszkowska-Turska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Paszkowska-Turska
Ilustracja
Halina Paszkowska-Turska
Warszawa, 9 maja 2016
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1927
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 marca 2017
Warszawa

Zawód, zajęcie

operator dźwięku

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Warszawski Krzyż Powstańczy

Halina Paszkowska-Turska (ur. 10 czerwca 1927 w Warszawie[1], zm. 26 marca 2017[2] tamże) – polska operatorka dźwięku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Halina Paszkowska w rozmowie z Grażyną Pomian - Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Warszawa, 19 maja 2016
Grób Haliny Paszkowskiej-Turskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Pochodziła z zasymilowanej żydowskiej rodziny Henryka i Reginy z domu Rosenblik [lub Rozenblik]. Ojciec pracował w branży hydraulicznej, matka była asystentką dr. Ludwika Zamenhofa, twórcy języka esperanto[3].

Po wybuchu II wojny światowej znalazła się pod okupacją niemiecką. Przebywała w getcie warszawskim, a następnie ukrywała się po tzw. aryjskiej stronie. Po wybuchu powstania warszawskiego w pierwszych jego godzinach dołączyła jako ochotniczka w charakterze łączniczki ps. Lusia do plutonu „Rafałki” – 2. kompanii – III zgrupowania „Konrad” – Grupy Bojowej „Krybar” AK[1].

Po wojnie pracowała jako operator dźwięku między innymi przy udźwiękawianiu około 20 filmów fabularnych, ponad 200 filmów dokumentalnych oraz licznych wydań Polskiej Kroniki Filmowej[4]. W dorobku miała między innymi pracę przy takich produkcjach filmowych jak Nóż w wodzie w reż. Romana Polańskiego czy Pierwszy dzień wolności w reż. Aleksandra Forda. W 2010 została uhonorowana Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za całokształt dokonań artystycznych[2].

Została pochowana 31 marca 2017 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera K-5-52)[5].

Jest bohaterką filmu dokumentalnego Halina Paszkowska – wybór materiałów zrealizowanego w 2014[2][6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była żoną historyka Mariana Turskiego[7]. Ich córką jest flecistka Joanna Turska[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Halina Paszkowska. 1944.pl. [dostęp 2017-03-29]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Halina Paszkowska. filmpolski.pl. [dostęp 2017-03-29]. (pol.).
  3. ↑ a b c Powstańcze Biogramy - Halina Paszkowska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-05-08] (pol.).
  4. ↑ a b c Halina Paszkowska. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-29]. (pol.).
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-05-08].
  6. ↑ Halina Paszkowska – wybór materiałów w bazie filmpolski.pl
  7. ↑ Halina Paszkowska-Turska. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-29]. (pol.).
  8. ↑ Święto polskiej kinematografii [online], Filmopedia [dostęp 2023-05-08] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Halina_Paszkowska-Turska&oldid=71784729”