Henryk Jagiełło
 kapitan łączności
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1921, 1931–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant parku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Henryk Jagiełło (ur. 15 lipca 1896 w Krakowie, zm. 17–18 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan łączności Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 lipca 1896 w Krakowie w rodzinie Mikołaja i Marii z Dudów. Walczył w I wojnie światowej w szeregach II Korpusu Polskiego w Rosji. Następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany w stopniu starszego sierżanta[1].
15 sierpnia 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 sierpnia 1928 i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności[1]. W 1931 jako oficer rezerwy został powołany do służby czynnej i wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w pułku radiotelegraficznym w Warszawie[2][3][4]. 29 września 1932 został przemianowany z dniem 1 lipca 1932 na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 18. lokatą w korpusie oficerów łączności[5]. Prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 14. lokatą w korpusie oficerów łączności[6]. Później, w tym samym korpusie osobowym, stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do grupy technicznej i sklasyfikowany z 5. lokatą[7]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w pułku radio na stanowisku komendanta parku[8].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Już w grudniu 1939 przebywał w obozie w Kozielsku[9]. 16 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[9]. 17 lub 18 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[9]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11].
Był żonaty. Miał dwóch synów: Henryka i Zbigniewa[3].
Ordery i dznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12][2]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie – 1922 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”[13][7][14]
- Złoty Krzyż Zasługi[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi[7]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[15]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 300.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 371.
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 263.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 276, 762.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932, s. 395.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 401.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 274.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 817.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 860.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922, s. 967.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Kapitanowie łączności II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1940
- Żołnierze II Korpusu Polskiego w Rosji 1917–1918