Hurkowicze
 Pogoń Litewska II | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Gniazdo rodzinne | |
| Tytuły |
książęta |
| Protoplasta | |
| Pierwsza wzmianka |
1412 |
| Status rodziny |
wymarła |
| Data wymarcia |
XV/XVI w. |
| Pochodzenie etniczne | |
| Ród macierzysty | |
Hurkowicze (łac. Hurconis[1]) herbu Pogoń Litewska II – wymarły, polski ród książęcy (kniaziowski) pochodzenia wielkolitewskiego. Protoplastą rodu był Hurko Fedorowicz, przodek dynastii Giedyminowiczów, poprzez ród Olgierdowiczów.
Hurkowicze wygaśli w XV lub XVI wieku.
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Nazwisko rodu Hurkowiczów jest nazwiskiem patronimicznym, czyli zostało utworzone na podstawie imienia ojca jego posiadaczy – Hurki Fedorowicza[1].
Imię Hurko jest odpowiednikiem imienia Guryj (Gurij), które w czasach obecnych występuje w Rosji[1].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Hurkowicze są rodem książęcym (kniaziowskim), o wielkolitewskim pochodzeniu etnicznym. Należeli do gałęzi rodu Olgierdowiczów z dynastii Giedyminowiczów[1].
Protoplastą Hurkowiczów był książę Hurko, syn Fedora Olgerdowicza[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym znanym przedstawicielem rodziny był niejaki Hurko Fedorowicz, syn Fedora Olgierdowicza. Występuje on w źródłach historycznych od 1412 roku do 1416 roku, a także jeszcze w 1429 roku. Zmarł przed 1433 rokiem, pozostawił nieznaną z imienia wdowę, siostrę żony księcia Nosa oraz kilku synów, ponieważ właśnie w tym roku król nadaje księciu Sanguszce miejscowość Kraśniczyn, własność synów Hurki, a synowców Sanguszki[1].
Pierwszym synem Hurki był książę Janusz Hurkowicz (Janussius Hurconis dux Russia[a]), w 1442 roku proboszcz wieluński i kanonik warszawski, który został wpisany w poczet osób uczęszczających do Akademii Krakowskiej. Kolejnymi synami byli książęta Aleksander i Janusz z Łysiatycz (Ilustr. Alexander et Janussius duces de Lyssyathicze[b]), którzy w 1465 roku prowadzili spór, dotyczący granicy swoich ziem z Fedorem Czołhańskim. Bez wątpienia ten sam Aleksander i Janusz występują ponownie w 1466 roku, prowadząc podobną sprawę z Fedorem de Pukinicze[1].
Według Józefa Wolffa, wyżej wymieniony książę Janusz, który początkowo zajmował się funkcją duchowną, został sekularyzowany i prawdopodobnie osadzony wraz z bratem Aleksandrem w należącej do rodu miejscowości Łysiatycze. Oznacza to, że Hurko miał w rzeczywistości tylko dwóch synów[1].
Ród był niezbyt rozgałęziony, albowiem wszystko wskazuje na to, że wygasł już na dzieciach księcia Hurki[1].
Drzewo genealogiczne[edytuj | edytuj kod]
| Anna Fedorówna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Roman Fedorowicz | Kobryńscy | Janusz Hurkowicz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ㅤOlgierdowiczeㅤ | ㅤFedorㅤ | Hurko Fedorowicz | Hurkowicze | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Sanguszko Fedorowicz | ㅤSanguszkowieㅤ | Aleksander Hurkowicz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Agafia Fedorówna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Drzewo genealogiczne zostało sporządzone na podstawie prac Józefa Wolffa oraz Jana Tęgowskiego[1][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- lista polskich rodów książęcych
- lista polskich rodów pseudoksiążęcych
- lista polskich herbów książęcych
- lista polskich władców
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698.
- Jan Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań-Wrocław: Wydawnictwo Historyczne, 1999, s. 319, ISBN 83-913563-1-0.