Igła Tuohy

Igła Tuohy używana do znieczulenia zewnątrzoponowego.

Igła Tuohy (czyt. tui) - to rodzaj drożnej, pustej w środku igły bardzo delikatnie zakrzywionej na ostrym końcu, przeznaczona do zakładania przez nią cewników do znieczulenia zewnątrzoponowego.

Zakrzywienie na ostrym końcu ma uchronić przed uszkodzeniem opony twardej oraz rdzenia kręgowego.

Historia

Nazwa igły podchodzi od nazwiska dr Edwarda B. Tuohy - amerykańskiego anestezjologa, który w stopniu kapitana podczas drugiej wojny światowej po raz pierwszy zastosował ciągłe znieczulenie zewnątrzoponowe przez cewnik umieszczony w przestrzeni zewnątrzoponowej. Zaprojektował on igłę z otworem końcowym (ostrym) na bocznej stronie zamiast na przodzie, dzięki czemu mógł uniknąć przebicia opony twardej, a przepuszczany przez światło igły cewnik mógł wyjść z igły bocznie pod kątem 45 stopni.

Cechy budowy igły

• Końcówka ukształtowana w jak najlepszy dla delikatnego wprowadzenia sposób
• Opcjonalnie zakładane skrzydełka
• Precyzyjnie przycięty na długość igły mandryn, zapobiegający urażeniu tkanek (mieszczący się dokładnie wewnątrz igły)
• Znaczniki głębokości wkłucia
• Rozmiar igły kodowany kolorem

Wprowadzenie igły

Wykonuje się dojście w linii środkowej ciała, lub rzadziej stosowane dojście boczne. Podczas znieczulenia odcinka lędźwiowego z dojściem w linii środkowej najpierw oznacza się poziom L3-L4, który wyznacza linia przeprowadzona pomiędzy kolcami tylnymi górnymi talerza kości biodrowej. Następnie po znieczuleniu nasiękowym skóry i tkanki podskórnej nacina się skórę i ostatecznie wprowadza się specjalną igłę Touhy charakterystycznie zakrzywioną na końcu.

Identyfikacja przestrzeni zewnątrzoponowej

Igłę należy kierować w linii środkowej w miejscu wkłucia. O prawidłowym prowadzeniu igły świadczy brak wyraźnego oporu. Kiedy w trakcie prowadzenia igły pojawia się opór, świadczy to o dotarciu igły do opony twardej. Igła nie może wówczas przebić tej przestrzeni, a każdy kontakt z oponą może ją naruszyć i spowodować niepowodzenie zabiegu. W przypadku osiągnięcia opony twardej, należy wycofać igłę i zastosować dojście boczne.

Metoda wiszącej kropli

Na igle umieszczona zostaje kropla soli fizjologicznej, która zostanie wessana po dojściu do przestrzeni zewnątrzoponowej z powodu panującego w niej niższego ciśnienia.

Metoda zanikania oporu

Zostaje usunięty mandryn z igły, a do nasadki podłącza się 10 ml strzykawkę wypełnioną solą fizjologiczną. Igłę ze strzykawką delikatnie wprowadza się w kierunku przestrzeni zewnątrzoponowej wywierając stały nacisk na tłok. Kiedy igła przebije więzadło żółte, opór nagle ustaje i tłok strzykawki poddaje się uciskowi.

Zobacz też

• Znieczulenie zewnątrzoponowe
• Anestezjologia

Bibliografia

• Frolich MA, Caton D: Pioneers in epidural needle design. Anesthesia and Analgesia 2001; 93: 215-220

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.