Imwas
31°50′19″N 34°59′31″E/31,838611 34,991944.JPG)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
200 m n.p.m. |
| Populacja (1961) • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia |
7 czerwca 1967 |
| Powód zniszczenia | |
| Obecnie | |
Położenie na mapie Palestyny  | |
| 31°50′19″N 34°59′31″E/31,838611 34,991944
| |
| Strona internetowa | |
Imwas (arab. عِمواس, hebr. עִמְוַאס) – nieistniejąca już palestyńska wieś, położona w środkowej części Palestyny (1949–67 w Jordanii). Wieś została wyludniona i zniszczona podczas wojny sześciodniowej, po ataku Sił Obronnych Izraela 7 czerwca 1967.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wioska Imwas leżała w górach Judei w pobliżu doliny Ajalon i wzgórza Latrun. Według danych z 1961 do wsi należały ziemie o powierzchni 5 167 ha. We wsi mieszkało wówczas 1 955 osoby[1].
| Własność gruntów | Powierzchnia gruntów [ha] |
|---|---|
| Arabowie | 5 151 |
| Żydzi | 0 |
| publiczne | 16 |
| Razem | 5 167 |
| Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie [ha] | Żydzi [ha] |
|---|---|---|
| uprawy oliwek | 15 | 0 |
| uprawy nawadniane | 606 | 0 |
| uprawy zbóż | 3 612 | 0 |
| nieużytki | 785 | 0 |
| zabudowane | 148 | 0 |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Imwas jest często utożsamiana z biblijną wsią Emaus[2], gdzie Jezus Chrystus ukazał się grupie swoich uczniów po swoim zmartwychwstaniu[a].
W czasach cesarza Wespazjana była to niewielka miejscowość z małym rynkiem. W 68 utworzono tutaj obóz warowny V Legion[3]. W 141 miasteczko zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi[3]. W 221 zostało odbudowane pod nazwą Nikopolis. Rok później wybudowano tutaj bazylikę bizantyjską. W V wieku wybudowano sanktuarium w miejscu, w którym rzekomo miał znajdować się dom Kleofasa poświęcony przez Jezusa. Następnie wybudowano fontannę, w której rzekomo miał płukać nogi Jezus i Jego uczniowie. Pielgrzymi wierzyli, że fontanna ma właściwości lecznicze[2].
Przez następne stulecia rejon wioski znajdował się pod panowaniem Islamu. Gdy w 723 Imwas odwiedził biskup Willibald z Eichstätt, zauważył on, że kościół-sanktuarium wciąż stał w stanie nienaruszonym. Został on zniszczony w 1009[4]. Jego odbudową zajęli się krzyżowcy, a następnie na początku XVI wieku został on przekształcony w meczet.
Przeprowadzony w 1596 spis powszechny wykazał, że we wsi Imwas mieszkały 24 rodziny muzułmańskie[5]. W 1875 Karmelici z Betlejem nabyli działkę ziemi z ruinami kościoła. W latach 1887-1888 usunięto gruz. W okresie od listopada 1924 do września 1930 prowadzono tutaj badania archeologiczne[2].
W okresie panowania Brytyjczyków Imwas była dużą wsią z dwoma meczetami. Znajdowały się tutaj także dwa muzułmańskie sanktuaria. Pierwsze było grobowcem Ubydah Abu Ibn al-Jara, muzułmańskiego wojownika z okresu walk z Bizancjum. Drugie było grobowcem Mu’ath Ibn Jabal, towarzysza Mahometa. Poza tym, w 1919 założono szkołę dla chłopców, w której w 1947 uczyło się 187 uczniów. Po 1949 szkoła stała się pełnoprawną szkołą podstawową i gimnazjum. W 1967 uczyło się w niej 304 uczniów. Przy szkole znajdowała się biblioteka, licząca 376 książek. We wsi znajdowała się także szkoła dla dziewcząt, w której w 1967 uczyło się 172 uczennic[1].
Wioska była położona w pobliżu strategicznego wzgórza Latrun, które kontrolowało komunikację z Jerozolimą. Od samego początku wojny domowej w Mandacie Palestyny wieś była wykorzystywana przez arabskie siły Armii Świętej Wojny do atakowania żydowskich konwojów do Jerozolimy. Później ich siły zastąpiła Arabska Armia Wyzwoleńcza. Na samym początku I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 wieś zajął jordański Legion Arabski. Izraelczycy wielokrotnie usiłowali atakować wieś, została ona jednak w rękach jordańskich i po wojnie znalazła się w Jordanii[6].
Podczas wojny sześciodniowej 7 czerwca 1967 do wsi wjechał izraelski oddział. Wszyscy mieszkańcy zostali zmuszeni do opuszczenia wioski i udali się w kierunku Ramallah. Izraelczycy wysadzili wszystkie domy wioski. Po wojnie cały obszar wszedł w granice Izraela[1].
Miejsce obecnie[edytuj | edytuj kod]
Obecnie w miejscu tym znajduje się Park Narodowy Kanada.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zobacz: Ewangelia Łukasza 24:13-35: „(13) Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. (14) Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. (15) Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. (16) Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. (17) On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. (18) A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. (19) Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; (20) jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. (21) A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. (22) Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, (23), a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. (24) Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli. (25) Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! (26) Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? (27) I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. (28) Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. (29) Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. (30) Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. (31) Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. (32) I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? (33) W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, (34) którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. (35) Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Welcome To 'Imwas. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-05-26]. (ang.).
- ↑ a b c Denys Pringle, Peter E. Leach: Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A Corpus. Cambridge: Cambridge University Press, 1993, s. 52. ISBN 0-521-39036-2.
- ↑ a b Moshe Sharon: Corpus Inscriptionum Arabicarum Palaestinae. BRILL, 1997, s. 79. ISBN 90-04-10833-5. [dostęp 2011-05-26]. (ang.).
- ↑ Carsten Peter Thiede, Matthew D’Ancona: The Emmaus Mystery: Discovering Evidence for the Risen Christ. Continuum International Publishing Group, 2005, s. 59. ISBN 0-8264-6797-0.
- ↑ Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. W: Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. T. 5. Germany: Erlangen, 1977, s. 153.
- ↑ Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 343. ISBN 0-521-00967-7.