Instrukcja techniczna G-7
Instrukcja techniczna G-7 – geodezyjny standard techniczny obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r.[1], uchylony z dniem 8 czerwca 2012 r.
Instrukcja była zbiorem wytycznych dotyczących zakładania, prowadzenia i udostępniania Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT)[2]. Instrukcja została uchylona 8 czerwca 2012 r., w związku z wejściem w życie zapisów ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej[3]. Zapisy instrukcji zostały zastąpione zapisami Rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej[4].
Jedynym oficjalnym wydaniem było wydanie I z 1998 r. opracowane przez Zdzisława Adamczewskiego, Andrzeja Bąka, Mariolę Gilską, Edwarda Mecha, Ryszarda Staniszewskiego, Zygmunta Szumskiego oraz Wojciecha Wilkowskiego[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297)
- ↑ a b Instrukcja techniczna G-7. Warszawa: GUGiK, 1998.
- ↑ Ustawa z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. z 2021 r. poz. 214)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 383)
