Izabela Gorzkowska-Głowacka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izabela Gorzkowska-Głowacka
Data i miejsce urodzenia

1929
Wilno

Data śmierci

20 lipca 2015

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

taniec, choreografia

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Izabeli Gorzkowskiej-Głowackiej na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Izabela Gracjanna Gorzkowska-Głowacka (ur. w 1929 w Wilnie, zm. 20 lipca 2015[1]) – polska tancerka, solistka, pedagog tańca i choreografka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzicami byli Tomasz Gorzkowski i Zofia z domu Puszwaskis. Po zdaniu matury ogólnokształcącej w 1953, ukończyła Państwową Szkołę Baletową w Warszawie, następnie odbyła studia choreograficzne w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie (dyplom w 1959). W 1961 wyjechała do Moskwy i odbyła staże w Teatrze Wielkim i w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (GITIS) oraz ukończyła kurs pedagogiczny w Akademickiej Szkole Baletowej.

Karierę artystyczną rozpoczęła wojskowym zespole pieśni i tańca (1951–1956), od 1953 związana była zawodowo kolejno: z Operetką Warszawską, od 1957 Teatrem Wielkim w Łodzi, od 1959 z Operą Śląską. Jako pedagog pracowała w Państwowej Szkole Baletowej w Bytomiu, a następnie w 1963 została wykładowcą tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie, łącząc pracę z kierowaniem baletem Operetki Warszawskiej. W latach 1991–2004 była dyrektorem Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi. Była ekspertem komisji kwalifikacyjnych dla nauczycieli.

Pierwszym mężem (w latach 1958–1964) był Fryderyk Lebik (1930-2000) – tancerz Opery Śląskiej i Operetki Warszawskiej[2].

Prace choreograficzne[edytuj | edytuj kod]

Była autorką układów i opracowań choreograficznych[3] do programów telewizyjnych, oper i operetek, spektakli teatralnych i estradowych, a także filmów krótkometrażowych[4] i reklamowych. Współpracowała z teatrami muzycznymi i operowymi: Operą La Scala w Mediolanie i Operą w Rzymie, dzięki wystawieniu dwóch baletów Czajkowskiego i Debussy’ego w neapolitańskim Teatro di San Carlo otrzymała status członka zwyczajnego Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Od 1973 była członkiem Związku Artystów Scen Polskich Sekcji H – Autorów Dzieł Choreograficznych[5].

Medale i odznaki[edytuj | edytuj kod]

Pochowana została na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie (kwatera S-III-14-4-8).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nekrolog [1].
  2. Fryderyk Lebik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  3. Izabela Głowacka-Gorzkowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-03-03].
  4. FilmPolski.pl – Izabela Gorzkowska-Głowacka [online], www.filmpolski.pl [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  5. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS – Nie żyje Izabela Gorzkowska-Głowacka [online], zaiks.org.pl [dostęp 2020-03-03].
  6. Akty Prawne – BIP ŁÓDŹ [online], bip.uml.lodz.pl [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  7. Wyróżnieni Odznaką „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” – Urząd Miasta Łodzi [online], uml.lodz.pl [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  8. Monitor Polski z 2003 r., nr 55, poz. 863.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]