Józef Łukaszek
 szeregowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 listopada 1976 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
rolnik |
.png){kind=small}
Józef Łukaszek (ur. 30 stycznia 1898 w Przyłękowie, zm. 24 listopada 1974 tamże) – żołnierz Armii Polskiej we Francji, uczestnik Bitwy Warszawskiej w 1920 roku[1].
Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 30 stycznia 1898 w Przyłękowie. Pochodził z rodziny chłopskiej. Jego rodzice to Marcin i Marianna z domu Waligóra[1].
W Przyłękowie ukończył 4-letnią szkołę ludową, a następnie pomagał rodzicom w pracy na roli[1].
Wojsko[edytuj | edytuj kod]
W 1916 roku został powołany do armii austrackiej. Walczył na terenie Karpat, a następnie na froncie bałkańskim i włoskim. W bitwie pod Piawą został ciężko ranny, jednak włoscy sanitariusze wyleczyli go, a później zabrali do niewoli na Sycylię, gdzie pracował jako stolarz[1].
Kiedy dowiedział się, że generał Józef Haller zaczął tworzyć Polską Armię, uciekł z niewoli i przedstał się przez Szwajcarię do Francji. Tam dołączył do armii[1].
Kiedy w 1920 roku Bolszewicy zagrozili Warszawie, Armia Hellera ruszyła przez Niemcy na odsiecz[1].
Łukaszek brał udział w wielu krwawych walkach, w tym 47 razy w szarżach kawalerskich. Bitwę Warszawską wspominał jako najcięższą i najkrwawszą[1].
Posiadał odznaczenia za waleczność i odwagę, jednak one, jak i wiele dokumentów, zaginęły podczas II wojny światowej[1].
Późniejsze życie[edytuj | edytuj kod]
Po wojnie, w 1921 roku, powrócił do Przyłękowa i zajął się rodzinnym gospodarstwem wiejskim, gdzie mieszkał i pracował do końca życia. Był kawalerem, ale pozostawał w dobrych stosunkach z rodzeństwem[1].
Zmarł 24 listopada 1976 roku w Przyłękowie. Pochowany został na cmentarzu Przemienienia Pańskiego w Żywcu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Urbaniec, Słownik Biograficzny Żywiecczyzny Tom II, Żywiec 1997, s. 162–163