Józef Wranik

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Wranik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1938[1]
Racibórz[1]

Data i miejsce śmierci

11 października 2020[1]
Nowa Sól

doktor habilitowany
Specjalność: konstrukcje betonowe, mechanika konstrukcji[2]
Alma Mater

Politechnika Śląska

Profesura

1995[1]

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Wranik (ur. 14 grudnia 1938 w Raciborzu, zm. 11 października 2020 w Nowej Soli) – polski specjalista w zakresie mechaniki konstrukcji, prof. dr hab. inż., działacz opozycji w okresie PRL[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach, uzyskując dyplom magistra inżyniera budownictwa przemysłowego i ogólnego[3].

W latach 1974–1982 pracował w filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej[3]. Był członkiem Sekcji Mechaniki Konstrukcji przy Polskiej Akademii Nauk, członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz członkiem Komitetu Naukowego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. 1 września 1980 roku powołany na stanowisko docenta[3].

Od roku 1985 współpracował jako projektant i inżynier bezpieczeństwa konstrukcji z wieloma biurami projektowymi w Niemczech, pod koniec jako kierownik działu statyki i planowania nośności konstrukcji, bezpośrednio projektując bądź kierując pracami projektowymi. Od roku 1994 uzyskał prawo do tytułu inżyniera doradcy i rzeczoznawcy na terenie Bawarii[3].

Był zaangażowany w organizację polskiego oddziału niemieckiego Towarzystwa Mechaniki i Matematyki Stosowanej GAMM[3].

Od 1995 roku profesor nadzwyczajny Wydziału Budownictwa w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu, w 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Zielonogórskiego (Instytut Budownictwa, Zakład Konstrukcji Budowlanych), gdzie prowadził zajęcia do roku 2017[3][4].

Był autorem ponad 50 prac naukowych, 30 referatów i 20 publikacji[3].

Działalność opozycyjna w okresie PRL[edytuj | edytuj kod]

W latach 1980–1982 był działaczem opozycji demokratycznej. Był inicjatorem i pierwszym przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej. Był bezpartyjnym radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bielsku-Białej, a w listopadzie 1980 roku członkiem specjalnej komisji, której zadaniem było zbadanie zarzutów zgłoszonych przez MKZ NSZZ "Solidarność" Regionu Podbeskidzia przedstawicielom władzy[5].

Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 roku został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Jastrzębiu-Zdroju, a od marca 1982 w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Łupkowie[6][7]. Został zwolniony w lipcu 1982 roku, w grudniu tego samego roku wraz z rodziną wyemigrował do Niemiec[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 11 października 2020 roku w Nowej Soli, a 17 października 2020 roku został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach[8][5].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Zmarł prof. dr hab. inż. Józef Wranik. wu.po.opole.pl. [dostęp 2020-10-16]. (pol.).
  2. ↑ a b Dr hab. inż. Józef Wranik (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-10-16].
  3. ↑ a b c d e f g Zmarł prof. dr hab. inż. Józef Wranik [online], www.infoserwis.uz.zgora.pl [dostęp 2022-08-31].
  4. ↑ Zmarł Profesor Józef Wranik [online] [dostęp 2022-08-31] (pol.).
  5. ↑ a b NSZZ SOLIDARNOŚĆ » Zmarł prof. Józef Wranik [online] [dostęp 2022-09-14] (pol.).
  6. ↑ a b Odznaczeni KWiS [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2022-08-31].
  7. ↑ Polskie, Wranik Józef [online], Polskie miesiące [dostęp 2022-08-31] (pol.).
  8. ↑ Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2022-09-20]
  9. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1077
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Wranik&oldid=71680845”